Kwalifikacja: PGF.08 - Zarządzanie kampanią reklamową

Wiele osób myli czasem pojęcia związane z krojami pisma, zwłaszcza jeśli chodzi o różnice między pismem szeryfowym (dwuelementowym) a bezszeryfowym (jednoelementowym). Błędne przekonanie, że dowolna „ładniejsza” czcionka musi być szeryfowa, bierze się często z nieznajomości konkretnych cech typograficznych. Szeryfy to te charakterystyczne elementy dekoracyjne na końcach liter, przypominające małe „stopki” czy „ogonki”. W przypadku fontów bezszeryfowych, takich jak Arial czy Helvetica, litery mają jednolitą grubość linii i brak dodatkowych wykończeń. To sprawia, że takie kroje są bardzo czytelne na ekranach i w nowoczesnych projektach graficznych, ale nie są uznawane za dwuelementowe z szeryfami. Często wybiera się je intuicyjnie, bo wydają się bardziej przejrzyste lub „nowoczesne”, co jest oczywiście uzasadnioną strategią w wielu materiałach cyfrowych, lecz nie zgodną z pytaniem o szeryfy. Z mojego doświadczenia najczęstszy błąd to ocenianie kroju pisma wyłącznie po ogólnej estetyce, bez zwracania uwagi na techniczne detale. W branży poligraficznej i projektowej standardem jest rozpoznawanie tych szczegółów, bo mają realny wpływ na czytelność, odbiór tekstu i charakter całego projektu. Pamiętaj, że prawidłowe rozróżnianie krojów pisma pozwala lepiej dopasować projekt graficzny do grupy docelowej i medium – inne fonty stosujemy do druku, inne do wyświetlania na monitorze. Jeżeli w zadaniu pojawia się pytanie o krój dwuelementowy z szeryfami, zawsze szukaj tych charakterystycznych zakończeń przy literach – to jest kluczowa cecha wyróżniająca. W przeciwnym razie łatwo stracić punkty nawet przy znajomości podstawowej teorii.