Kaszerowanie to proces, który polega na oklejaniu cienkim papierem, niezależnie od tego, czy jest on zadrukowany, czy nie, grubszych materiałów, takich jak papier o dużej gramaturze czy tektura falista. W tym procesie cienki papier jest naklejany na podłoże, co ma na celu nie tylko poprawę estetyki wyrobu, ale także wzrost jego wytrzymałości i funkcjonalności. Kaszerowanie jest powszechnie stosowane w produkcji opakowań, gdzie ważne jest, aby finalny produkt był zarówno atrakcyjny wizualnie, jak i odporny na uszkodzenia. Przykładem zastosowania kaszerowania mogą być pudełka tekturowe, które są oklejane kolorowym papierem, aby przyciągnąć uwagę konsumentów. W praktyce, kaszerowanie może również wpływać na właściwości fizyczne opakowania, takie jak sztywność czy odporność na zginanie, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży papierniczej i opakowaniowej.
Listwowanie to metoda, w której do krawędzi materiału dodawane są cienkie paski innego materiału, co nie jest właściwym sposobem na uszlachetnianie papieru w kontekście oklejania. Główną ideą listwowania jest ochrona krawędzi, a nie całej powierzchni materiału, co sprawia, że nie można tego procesu mylić z kaszerowaniem. Falcowanie, z drugiej strony, dotyczy procesu składania papieru na określonym miejscu, co również nie ma związku z oklejaniem. Użycie falcowania ma na celu stworzenie zagięć, co może być przydatne w tworzeniu broszur lub ulotek, ale nie wpływa na wytrzymałość całej powierzchni materiału. Bigowanie to zaś proces polegający na wykonywaniu wzdłużnych rowków w papierze, co ułatwia jego składanie, jednak również nie odnosi się do uszlachetniania poprzez oklejanie. Wybór niewłaściwego terminu może prowadzić do nieporozumień w procesie produkcji i powinien być unikany poprzez solidne zrozumienie różnic między poszczególnymi technikami obróbki papieru. Kluczowe jest, aby znać właściwe zastosowanie każdego z tych procesów, aby móc efektywnie tworzyć i dostosowywać wyroby papiernicze do potrzeb rynku.