Kwalifikacja: PGF.08 - Zarządzanie kampanią reklamową

Na tej ilustracji nie mamy do czynienia ani z perspektywą ptasią, ani kulisową, ani hieratyczną. Zacznę od perspektywy ptasiej – to jest taki sposób przedstawiania, w którym patrzymy na scenę z góry, jakby oczami ptaka. Wtedy widzimy dużo więcej powierzchni poziomych i dachów, a nie perspektywę „od poziomu ziemi”, jak w tym przypadku. Perspektywa kulisowa natomiast polega na układaniu kolejnych planów według głębi, trochę jak w teatrze, gdzie scenografia jest podzielona na warstwy, a każdy plan przesłania kolejne. Tu wyraźnie brakuje takich przesłaniających się elementów – mamy raczej wyraźny zbieżny układ linii, co zresztą jest typowe dla perspektywy linearnej. Jeśli chodzi o perspektywę hieratyczną, to jest ona związana z dawnym malarstwem, głównie religijnym lub symbolicznym, gdzie wielkość postaci zależała od ich znaczenia, a nie od rzeczywistego oddalenia od widza. Na omawianej ilustracji nie widać żadnych elementów, których rozmiar miałby być ustalony według wagi czy rangi. Częstym problemem przy rozpoznawaniu rodzajów perspektyw jest patrzenie na kompozycję zbyt powierzchownie i kierowanie się pierwszym skojarzeniem, np. że skoro widok jest rozległy, to na pewno ptasi. Tymczasem kluczowe są konkretne cechy, takie jak zbieganie się linii, obecność warstw czy symboliczne proporcje postaci. Sugeruję, żeby zawsze zwracać uwagę na układ linii i punkt zbiegu – to najpewniejszy sposób na trafną analizę.