Odpowiedź 'odtwórcy' jest prawidłowa, ponieważ podmiotem prawa autorskiego mogą być wyłącznie twórcy oryginalnych dzieł. Zgodnie z ustawą o prawie autorskim, prawo do tworzenia dzieł przysługuje tym, którzy wykazali się twórczą działalnością polegającą na stworzeniu unikalnych, oryginalnych utworów. Odtwórcy, jako osoby zajmujące się interpretacją lub adaptacją już istniejących dzieł, nie są uważani za twórców w sensie prawa autorskiego. Przykładowo, aktorzy grający w filmach, muzycy wykonujący utwory kompozytorów czy reżyserzy realizujący adaptacje książek, działają w ramach prawa do korzystania z cudzych dzieł, ale nie nabywają praw autorskich do tych dzieł. W kontekście praktycznym, ważne jest, aby twórcy wiedzieli, że ich prawa są chronione przez prawo autorskie, a odtwórcy muszą uzyskać odpowiednie licencje lub pozwolenia, aby legalnie wykorzystać te utwory.
Wybór opcji związanej z dziećmi, osobami ubezwłasnowolnionymi lub współautorami projektu może prowadzić do nieporozumień dotyczących podmiotów prawa autorskiego. Dzieci, choć mogą być młodsze i niewykształcone w zakresie prawa, mogą być twórcami, a ich prace są chronione prawem autorskim w taki sam sposób jak prace dorosłych. Ustawa o prawie autorskim nie wprowadza ograniczeń wiekowych, a każda osoba, która stworzy oryginalne dzieło, nabywa prawa autorskie, niezależnie od wieku. Osoby ubezwłasnowolnione również mogą być twórcami, a ich prace mogą być chronione przez prawo, chociaż zarządzanie ich prawami autorskimi może wymagać dodatkowych działań ze strony opiekunów prawnych. Współautorzy projektu natomiast mają prawo do współwłasności praw autorskich do dzieła, które stworzyli razem, co wskazuje, że ich wkład również jest istotny. Typowym błędem jest więc mylenie kwestii twórczości z ograniczeniami prawnymi dotyczącymi wieku czy stanu umysłowego, co prowadzi do fałszywych przekonań na temat zakresu ochrony prawa autorskiego.