Kwalifikacja: PGF.08 - Zarządzanie kampanią reklamową

Często zdarza się, że reklama wyborcza jest postrzegana wyłącznie jako narzędzie walki z problemami społecznymi, promowania przejrzystości działań polityków czy wskazywania na istniejące patologie, jak korupcja. Jednak w praktyce, te elementy są tylko dodatkami lub pobocznymi wątkami, które mogą pojawić się w przekazie, ale nie stanowią istoty reklamy politycznej. Przede wszystkim, walka z wykluczeniem społecznym to raczej domena działań społecznych, programów rządowych lub aktywności pozarządowych, a nie główny cel reklamy wyborczej. Oczywiście, politycy mogą deklarować w swoich reklamach chęć zwalczania wykluczenia, jednak jest to raczej element kreowania własnego wizerunku jako osoby wrażliwej na problemy społeczne. Kreowanie przejrzystości działań polityków jest ważne w funkcjonowaniu administracji publicznej i poprawie zaufania społecznego, ale reklama wyborcza rzadko realnie to realizuje – zwykle jest to deklaratywne, a nie rzeczywiście weryfikowalne. Z kolei wskazywanie na problem korupcji w instytucjach publicznych, choć bywa wykorzystywane jako hasło, najczęściej służy za narzędzie ataku na przeciwników politycznych niż autentyczny cel kampanii reklamowej. Moim zdaniem, typowym błędem jest mylenie celów kampanii programowych z celem reklamy wyborczej. Reklama ta służy przede wszystkim budowaniu rozpoznawalności, zaufania i pozytywnego wizerunku danej osoby lub ugrupowania. To już standard branżowy, obserwowany we wszystkich nowoczesnych kampaniach politycznych. Przekaz jest tworzony z myślą o emocjach odbiorców, a nie o rzetelnym rozwiązywaniu problemów społecznych – i to jest główny powód, dla którego te odpowiedzi nie są poprawne.