Defibrylator to urządzenie, które jest kluczowe w procesie resuscytacji krążeniowo-oddechowej (RKO). Jego głównym zadaniem jest przywrócenie prawidłowego rytmu serca u pacjentów z zatrzymaniem krążenia, co może być wynikiem migotania komór lub częstoskurczu komorowego. Defibrylacja polega na dostarczeniu impulsu elektrycznego do serca, co umożliwia synchronizację jego pracy. W praktyce medycznej, szczególnie w sytuacjach nagłych, defibrylatory są używane przez personel medyczny oraz wyszkolonych ratowników, ale również dostępne są automatyczne defibrylatory zewnętrzne (AED), które mogą być stosowane przez osoby postronne. Właściwe użycie defibrylatora w ciągu pierwszych kilku minut po zatrzymaniu krążenia znacząco zwiększa szanse przeżycia pacjenta. W Polsce defibrylatory są coraz częściej instalowane w miejscach publicznych, co jest zgodne z zasadami udzielania pierwszej pomocy i standardami European Resuscitation Council, które podkreślają znaczenie szybkiego dostępu do defibrylacji w przypadku nagłego zatrzymania krążenia.
Ozonator to urządzenie stosowane głównie w dziedzinie medycyny estetycznej oraz do dezynfekcji powietrza i powierzchni, a nie do resuscytacji krążeniowo-oddechowej. Jego działanie opiera się na generowaniu ozonu, który ma właściwości bakteriobójcze, jednak nie ma zastosowania w nagłych wypadkach medycznych, takich jak zatrzymanie krążenia. W związku z tym, uznawanie ozonatora za urządzenie przydatne w RKO opiera się na błędnym zrozumieniu jego funkcji. Pulsoksymetr, z kolei, jest urządzeniem służącym do monitorowania poziomu wysycenia krwi tlenem, ale nie ma zdolności do interwencji w przypadku zatrzymania akcji serca. Jego zastosowanie jest bardziej związane z monitorowaniem stanu pacjentów z chorobami układu oddechowego lub w kontekście anestezjologii, a nie w bezpośrednim ratowaniu życia w sytuacjach kryzysowych. Ciśnieniomierz mierzy ciśnienie krwi, co również nie jest wystarczające w kontekście reanimacji. Poleganie na tych urządzeniach w chwili, gdy liczy się każda sekunda, ukazuje podstawowy błąd w podejściu do resuscytacji oraz brak zrozumienia potrzebnych kroków w udzielaniu pierwszej pomocy. Właściwe podejście do RKO wymaga znajomości zasad i procedur, które są wyraźnie określone w wytycznych medycznych, które koncentrują się na użyciu defibrylatora jako kluczowego elementu wsparcia życia.