Kwalifikacja: PGF.08 - Zarządzanie kampanią reklamową

W przypadku dżingla, bardzo łatwo pomylić jego rolę z innymi formami dźwiękowymi, bo to też krótka sekwencja dźwięków. Jednak dżingiel pełni zupełnie inną funkcję — jest głównie elementem identyfikacji marki, swego rodzaju „wizytówką dźwiękową”, często umieszczaną na początku lub końcu spotu, by słuchacz od razu wiedział, z kim ma do czynienia. Jeśli chodzi o podkład muzyczny, to można go podzielić na dwa typy: taki, który jest tylko tłem, oraz taki, który nawiązuje do treści reklamy. Podkład muzyczny stanowiący tło ma za zadanie budować klimat, ale robi to w sposób nienachalny i nie jest zbyt wyrazisty — raczej nie wybija się na pierwszy plan, tylko towarzyszy innym elementom przekazu. Natomiast podkład związany z treścią przekazu często podkreśla ogólny charakter reklamy, np. w reklamie ubezpieczeń samochodowych mógłby to być dynamiczny, „samochodowy” motyw. Jednak ani jeden, ani drugi rodzaj podkładu nie służy do wywoływania nagłego napięcia czy szoku — muzyka raczej buduje nastrój, niż zaskakuje. Typowym błędem jest zakładanie, że każdy dźwięk w reklamie to albo jingle, albo muzyka, a przecież w produkcji radiowej mamy jeszcze efekty dźwiękowe, których głównym zadaniem jest właśnie imitowanie konkretnych zdarzeń, takich jak np. wypadek. To one pozwalają szybko i bezpośrednio przemówić do wyobraźni słuchacza i przekazać emocje, które trudno byłoby oddać samą muzyką czy słowem. W praktyce branżowej efekty dźwiękowe są wręcz niezbędne w sytuacjach wymagających zaakcentowania nagłych, dramatycznych wydarzeń.