Gliny są idealnym materiałem do zdobienia odcisków z detali architektonicznych o płaskich kształtach oraz prostej formie przestrzennej, ponieważ charakteryzują się plastycznością i zdolnością do zachowywania detali. Dzięki swojej naturze, glina umożliwia uzyskanie precyzyjnych odwzorowań nawet najmniejszych szczegółów. Użycie gliny pozwala na łatwe formowanie i dopasowywanie do powierzchni detalu, co jest kluczowe w procesie tworzenia odcisków. W praktyce, glina jest często stosowana w architekturze, rzeźbie oraz w tworzeniu modeli i prototypów. Standardy branżowe, takie jak ISO 11485, podkreślają znaczenie użycia odpowiednich materiałów do uzyskania wysokiej jakości odcisków, a glina spełnia te wymagania, dzięki swojej zdolności do pracy zarówno w stanie mokrym, jak i po wyschnięciu. Ostateczny produkt z gliny może być także wykorzystany do produkcji form silikonowych, co poszerza możliwości zastosowania uzyskanych odcisków.
Kleje, mimo iż mogą być używane w różnych technikach rzemieślniczych, nie są odpowiednim wyborem do produkcji odcisków detali architektonicznych. Ich główną funkcją jest łączenie materiałów, a nie odwzorowywanie szczegółów. Stosując kleje, można napotkać problemy związane z przyleganiem i nieprecyzyjnym odwzorowaniem kształtów, co prowadzi do zniekształceń. Z kolei żelatyna, pomimo swojej elastyczności, nie zapewnia odpowiedniej sztywności i trwałości w procesie odciskania detali. Może być używana w niektórych zastosowaniach artystycznych, jednak jej zastosowanie w kontekście architektonicznym jest ograniczone. Wreszcie, gips, choć powszechnie stosowany do tworzenia form i odcisków, nie jest najlepszym wyborem dla detali o płaskich kształtach. Gips jest materiałem, który wymaga precyzyjnych technik w aplikacji i ma tendencję do pękania, co może prowadzić do utraty szczegółów. W praktyce, wybór niewłaściwych materiałów do tworzenia odcisków często wynika z braku zrozumienia ich właściwości i zastosowań, co skutkuje nieefektywnymi i niewłaściwie wykonanymi produktami.