Kwalifikacja: BUD.23 - Wykonywanie i renowacja detali architektonicznych

Wybór naturalnej glinki, alkalii czy rozpuszczalników organicznych do mechanicznego usuwania nawarstwień z kamiennych detali architektonicznych jest niewłaściwy. Naturalna glinka, jak sepiolit czy talk, jest materiałem o właściwościach absorpcyjnych, a nie ściernych, co sprawia, że nie jest efektywna w usuwaniu twardych, mineralnych osadów z kamienia. Z kolei alkalia mogą reagować z minerałami zawartymi w kamieniu, co prowadzi do ich degradacji i zmiany koloru, a tym samym do utraty wartości estetycznej i historycznej detalu. Rozpuszczalniki organiczne, choć stosowane w niektórych pracach konserwatorskich, nie są przeznaczone do mechanicznego usuwania zanieczyszczeń, a ich wykorzystanie może skutkować tymczasowym efektem, a nie trwałym oczyszczeniem. Ponadto, stosowanie takich chemikaliów wiąże się z ryzykiem uszkodzenia powierzchni oraz z potencjalnym wpływem na środowisko, co jest sprzeczne z zasadami zrównoważonego rozwoju, które powinny przyświecać współczesnym praktykom konserwatorskim. Właściwe podejście do konserwacji wymaga zrozumienia właściwości używanych materiałów oraz ich wpływu na kamień, co podkreśla znaczenie wyboru technik i materiałów zgodnych z dobrymi praktykami branżowymi.