Kwalifikacja: BUD.23 - Wykonywanie i renowacja detali architektonicznych

Przy naprawie sztukaterii gipsowej, która została uszkodzona w aż 80%, nie wystarczy zastosować metody odlewania, narzutu z ręki czy nawet podejście mieszane. Odlewanie elementów gipsowych stosuje się raczej wtedy, gdy trzeba dorobić oddzielny detal lub nieduży element dekoracyjny, który następnie się montuje, ale to rozwiązanie sprawdza się raczej przy mniejszych powierzchniach albo tam, gdzie nie trzeba idealnie dopasować profilu do już istniejącej struktury. Narzut z ręki z kolei to technika dość „zgrubna”, używana do szybkiego uzupełniania niewielkich ubytków, bez precyzyjnego odwzorowania oryginalnych linii i profili – efekt końcowy jest mniej estetyczny i bardzo często wymaga poprawek albo nawet całkowitego zrobienia od podstaw, jeśli zależy nam na wysokiej jakości. Podejście mieszane – czyli łączenie różnych technik naprawczych – stosuje się czasami przy niewielkich naprawach, gdzie fragment można odlać, inny dorobić ręcznie, ale na tak dużą skalę uszkodzeń to się po prostu nie sprawdzi. Typowy błąd myślowy to przekonanie, że łatwiej jest coś zalepić czy dorobić na oko, zamiast odtworzyć cały profil od nowa – niestety, wtedy całość traci jednolity wygląd i trwałość. Standardy branżowe jasno wskazują, że przy tak dużych uszkodzeniach stosuje się metodę ciągnioną, bo tylko ona pozwala odtworzyć detal z zachowaniem rygorystycznych wymogów estetycznych i technicznych. Takie rozwiązania znajdziemy zarówno w podręcznikach renowacji wnętrz, jak i w praktyce firm specjalizujących się w zabytkowej sztukaterii. Moim zdaniem, praktyka pokazuje, że wszelkie kompromisy w tej dziedzinie kończą się na dłuższą metę źle – naprawy łatane odlewem czy narzutem odpadają, kruszą się albo po prostu wyglądają amatorsko.