Kwalifikacja: BUD.23 - Wykonywanie i renowacja detali architektonicznych

Często spotykanym problemem jest mylne założenie, że każdy wysięg płyty gzymsowej można oprzeć wyłącznie na zaprawie i murze, nawet jeśli jest on większy niż 1/4 a czy dokładnie 1/3 a. W praktyce takie uproszczenie prowadzi niestety do poważnych błędów projektowych i wykonawczych. Kamienny gzyms płytowy, ze względu na swój ciężar własny oraz narażenie na siły poziome (np. wiatr, odkształcenia konstrukcji, czasem nawet drgania) wymaga szczególnej uwagi w miejscach, gdzie wysięg płyty poza lico muru staje się znaczny. Niestety, błędnie przyjęta granica 1/4 a albo 1/3 a (bez rozróżnienia, czy jest to dokładnie, czy mniej) nie jest zgodna z zasadami określonymi w polskich normach budowlanych i wytycznych ITB. Granica 1/4 a bywa stosowana jako bezpieczna dla bardzo lekkich elementów lub w przypadku gzymsów wykonywanych z lżejszych materiałów, ale przy tradycyjnych płytach kamiennych taka wartość nie zapewnia bezpieczeństwa. Mylnie uznaje się też czasem, że dopiero gdy wysięg przekroczy 1/2 szerokości oparcia, należy się martwić – a to już zdecydowanie za późno, bo wtedy ryzyko odspojenia i awarii jest zbyt duże. Często zapomina się, że zaprawa cementowa, nawet najlepsza, nie ma wystarczającej wytrzymałości na siły rozciągające i ścinające w warunkach eksploatacyjnych. W dobrych praktykach branżowych przyjęto, że wysięg powyżej 1/3 szerokości oparcia to już sytuacja wymagająca stosowania kotew stalowych lub innych zabezpieczeń. Właściwe zrozumienie tej granicy oraz świadomość konsekwencji jej przekroczenia to klucz do bezpiecznego i trwałego wykonania tego typu detali architektonicznych. Z mojego doświadczenia wynika, że wielu młodych adeptów budownictwa nie docenia tego zagadnienia, a to przecież jedna z podstawowych rzeczy przy odbiorze elewacji i gzymsów na budowie.