Kwalifikacja: BUD.23 - Wykonywanie i renowacja detali architektonicznych
Kategorie: Materiały i preparaty Ocenianie i diagnoza stanu Bezpieczeństwo i organizacja pracy
Korzystając z informacji zawartych w tabeli oraz opinii konserwatora zabytków architektury, określ stan techniczny gzymsów wieńczących.
| Kryteria ogólne i klasyfikacja stanu technicznego elementów budynku | ||
|---|---|---|
| Klasyfikacja stanu technicznego | Procent zużycia elementu | Kryterium oceny elementu |
| Dobry | 0%÷15% | Elementy są dobrze utrzymane, konserwowane, nie wykazują zużycia i uszkodzeń. Cechy i właściwości wbudowanych materiałów odpowiadają wymogom norm. |
| Zadowalający | 16%÷30% | Elementy utrzymywane są należycie. Celowy jest remont bieżący polegający na drobnych naprawach, uzupełnieniach, konserwacji, impregnacji. |
| Średni | 31%÷50% | W elementach występują niewielkie uszkodzenia i ubytki niezagrażające bezpieczeństwu. Celowe jest przeprowadzenie naprawy bieżącej. |
| Zły | 51%÷70% | W elementach występują znaczne uszkodzenia, ubytki. Cechy i właściwości wbudowanych materiałów mają obniżoną klasę. Celowe jest wykonanie naprawy głównej o charakterze odtworzeniowym. |
| Opinia konserwatora zabytków architektury (fragment) Negatywny wpływ wód opadowych spowodował znaczne spustoszenie w obrębie gzymsów wieńczących. Zalecane jest odtworzenie elementów architektury na podstawie dokumentacji technicznej. |
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Wybierając odpowiedź „Zły”, faktycznie trafiasz w sedno oceny stanu technicznego gzymsów wieńczących. Zwróć uwagę na fragment opinii konserwatora: „znaczne spustoszenie w obrębie gzymsów” oraz zalecenie odtworzenia elementów według dokumentacji technicznej. To są bardzo mocne przesłanki wskazujące na poważne uszkodzenia czy nawet utratę części materiałów, co przekłada się właśnie na ten najwyższy, niebezpieczny stopień zużycia według tabeli. Praktycznie oznacza to, że te gzymsy mogą już nie spełniać podstawowych wymagań bezpieczeństwa konstrukcyjnego, a ich właściwości materiałowe znacząco odbiegają od normy. Branżowo mówi się wtedy o konieczności napraw głównych, często polegających na niemal całkowitym odtworzeniu detalu architektonicznego. Właśnie takie podejście (odtworzenie zgodnie z dokumentacją) przewiduje konserwator. W praktyce budowlanej i konserwatorskiej zawsze zaleca się ocenę elementów pod kątem bezpieczeństwa i trwałości, a przy znacznych uszkodzeniach – stanowcze działania naprawcze, nie tylko kosmetykę. Warto wiedzieć, że nawet jeśli element wygląda miejscami dobrze, to przy dużych ubytkach całościowa ocena musi być surowsza. Często spotyka się ten problem zwłaszcza na obiektach zabytkowych, gdzie wieloletni wpływ warunków atmosferycznych potrafi totalnie zdegradować detale architektoniczne. Dobrą praktyką jest, by po wykryciu tak znacznych uszkodzeń nie zwlekać z dokumentacją i odtworzeniem elementu – chodzi nie tylko o estetykę, ale i ochronę przed dalszą degradacją fragmentów budynku.