Kwalifikacja: BUD.23 - Wykonywanie i renowacja detali architektonicznych

Wybór właściwego materiału izolacyjnego na modelu z kamienia przy wykonywaniu formy klejowej to sprawa nie tylko wygody, ale i bezpieczeństwa powierzchni modelu. Często spotykam się z przekonaniem, że wazelina, wosk czy roztwór mydła działają uniwersalnie, ale to nie do końca tak wygląda w praktyce. Wosk – mimo że jest popularny przy formach z gipsu czy do niektórych modeli z drewna – nie tworzy odpowiedniej, cienkiej i jednolitej warstwy na kamieniu, przez co klej może miejscami przenikać do modelu. Wazelina, bardzo śliska i tłusta, sprawdza się lepiej przy modelach o niskiej porowatości lub tam, gdzie używa się form silikonowych, natomiast z klejem nie daje już takiej separacji i bywa trudna do usunięcia z zagłębień na powierzchni kamienia. Roztwór mydła natomiast dobrze działa przy formach gipsowych, gdzie model wykonany jest też z gipsu lub drewna, ale z kamieniem i klejem nie zapewnia pełnej izolacji – jego warstwa bywa zbyt cienka, łatwo się zmywa, a klej może podciekać pod izolację. Częstym błędem jest też stosowanie metod na skróty, czyli nakładanie tego samego izolatora do wszystkich kombinacji materiałów, co prowadzi do uszkodzenia modelu lub problemów z rozformowaniem. Prawidłowe podejście, zgodne z branżowymi standardami i praktyką warsztatową, to zawsze sprawdzenie tabeli zgodności materiałów i wybór izolatora dedykowanego właśnie tej parze: kamień–klej. Stearyna w tym przypadku jest najlepszym wyborem – daje równą warstwę, jest chemicznie neutralna w stosunku do kleju, łatwo się ją rozprowadza i nie wnika w porowatość kamienia. To właśnie te niuanse wpływają na jakość formy oraz trwałość modelu i dlatego nie można ich lekceważyć.