Kwalifikacja: BUD.23 - Wykonywanie i renowacja detali architektonicznych

W przypadku łączenia oddzielnie odlewanych części sztukatorskich przy pomocy zaczynu gipsowego ważne jest, aby zastosować takie wzmocnienie, które faktycznie pracuje razem z gipsem i zapewnia trwałość, nie powodując przy tym uszkodzeń materiału. Zdarza się, że osoby uczące się tematu mogą mylnie sugerować się doświadczeniami z innych dziedzin budowlanych i wybierać np. wsporniki stalowe czy wieszaki osadzone w podłożu. W rzeczywistości tego typu elementy służą głównie do montażu całości sztukaterii do ściany lub sufitu, a nie do samego łączenia odlewanych fragmentów. Wsporniki stalowe mają za zadanie przenosić ciężar i zapewniać podporę, ale nie są integrowane bezpośrednio w miejscu łączenia dwóch części gipsowych. Podobnie wieszaki mocuje się w podłożu i do nich przymocowuje się gotowy element – nie mają wpływu na spoinę między fragmentami. Czopy stalowe kojarzą się raczej z montażem prefabrykatów betonowych czy cięższych elementów konstrukcyjnych, gdzie przewiduje się znaczne obciążenia i wymagane jest bardzo sztywne połączenie. W sztukatorstwie natomiast chodzi o to, żeby zachować elastyczność połączenia i uniknąć punktowego naprężenia, które może prowadzić do pęknięć gipsu. Z mojego doświadczenia wynika, że błędne zastosowanie takich rozwiązań prowadzi raczej do uszkodzeń i problemów przy renowacji. Najlepiej sprawdzają się przewiązki z drutu ocynkowanego, bo spełniają one wymogi zarówno wytrzymałościowe, jak i technologiczne, nie wprowadzając niepotrzebnych naprężeń. Częstym błędem jest utożsamianie wzmocnienia z bardzo masywnym, sztywnym łącznikiem, co w przypadku kruchego gipsu po prostu się nie sprawdza. Warto więc dobrze odróżniać funkcje poszczególnych rozwiązań i stosować te, które zostały sprawdzone w praktyce sztukatorskiej.