Kwalifikacja: BUD.23 - Wykonywanie i renowacja detali architektonicznych

W modelarstwie i technikach odlewniczych wybór odpowiedniego materiału do wykonania formy straconej jest kluczowy, a błędne decyzje często wynikają z mylenia funkcji poszczególnych materiałów. Gips, choć bardzo popularny jako materiał odlewniczy, nie nadaje się do budowy samej formy straconej – on jest raczej tworzywem, które się wlewa do formy, a nie tym, z czego forma powstaje. Często spotykam się z sytuacją, gdy osoby początkujące zakładają, że skoro gips jest tani i łatwo dostępny, to sprawdzi się też jako forma, ale niestety, po związaniu jest kruchy i nie wytrzymuje procesu usuwania modelu. Cement natomiast kojarzy się z wytrzymałością i monumentalnymi konstrukcjami, lecz jego zastosowanie w precyzyjnym modelarstwie jest mocno ograniczone. Cement długo schnie, jest ciężki i nie daje takiej plastyczności jak glina – trudno w nim uzyskać detale oraz łatwo go usunąć bez uszkodzenia odlewu. Plastelina z kolei, choć bardzo elastyczna i wygodna w szybkim modelowaniu, nie nadaje się do profesjonalnych form straconych. Zbyt miękka, nie trzyma kształtu przy większych detalach i może się odkształcać pod wpływem nacisku lub temperatury, przez co gotowy odlew nie będzie precyzyjny. Typowym błędem jest też przekonanie, że dowolny materiał plastyczny nada się do tej techniki – praktyka pokazuje jednak, że glina to właściwy wybór, bo łatwo można ją usunąć z wnętrza formy i nie powoduje problemów z oddzielaniem gotowego odlewu. Warto więc dokładnie przeanalizować właściwości każdego z tych materiałów, zanim przystąpi się do wykonania profesjonalnej formy straconej.