Kwalifikacja: BUD.23 - Wykonywanie i renowacja detali architektonicznych

Jeśli rozważamy trwałość form klejowych, często pojawia się pokusa, żeby sięgać po tradycyjne materiały jak klej kostny czy skórny, bo są historycznie obecne w rzemiośle i wielu starych podręcznikach. Jednak ich trwałość okazuje się ograniczona – formy z tych klejów szybko tracą elastyczność, potrafią się łamać po kilku użyciach, a do tego są bardzo wrażliwe na zmiany temperatury i wilgotności. Forma klejowa ze skórnego czy kostnego kleju, nawet jeśli początkowo sprawia dobre wrażenie, po kilku cyklach odlewania zaczyna pękać, a odwzorowanie detali się pogarsza. Często spotykam się też z błędnym przekonaniem, że formalina jest materiałem do tworzenia form – w praktyce to nie jest samodzielny materiał formierski, tylko raczej utrwalacz czy środek konserwujący, czasem dodawany do innych substancji. Formalina sama w sobie nie tworzy formy, nie ma odpowiednich właściwości mechanicznych ani elastyczności, a jej rola w produkcji form ogranicza się wyłącznie do zabezpieczania innych klejów lub mas. Warto pamiętać też, że długowieczność formy to nie tylko liczba użyć, ale też odporność na warunki przechowywania i możliwość regeneracji powierzchni. W tym kontekście żelatyna wypada dużo lepiej – daje świetne odwzorowanie detali, zachowuje elastyczność i można ją łatwo przygotować ponownie, jeśli się zniszczy. Moim zdaniem, częsty wybór innych materiałów niż żelatyna wynika z przyzwyczajeń lub niepełnej wiedzy o ich ograniczeniach technicznych. Dobre praktyki branżowe, potwierdzone doświadczeniem wielu rzemieślników, jasno wskazują żelatynę jako lidera w tej kategorii.