Kwalifikacja: BUD.23 - Wykonywanie i renowacja detali architektonicznych
Kategorie: Materiały i preparaty Ocenianie i diagnoza stanu
Który z wymienionych sposobów jest najskuteczniejszy do wzmacniania i uodparniania sztukaterii zawierających węglan wapnia na czynniki atmosferyczne?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Sylikatyzacja to zdecydowanie najskuteczniejsza metoda wzmacniania i zabezpieczania sztukaterii z węglanem wapnia przed wpływem czynników atmosferycznych. Ten proces polega na nasycaniu powierzchni odpowiednimi związkami krzemianowymi, najczęściej szkłem wodnym potasowym lub sodowym, które wchodzą w reakcję z węglanem wapnia i tworzą w strukturze materiału żel krzemionkowy. Dzięki temu sztukateria staje się dużo bardziej odporna na działanie wilgoci, mrozu oraz zanieczyszczeń atmosferycznych. Moim zdaniem, jeśli zależy komuś na trwałości zabytkowych zdobień elewacyjnych albo fasad, to nie ma obecnie lepszej, szeroko stosowanej i sprawdzonej metody. Sylikatyzacja, zgodnie z zaleceniami konserwatorskimi i normami branżowymi, jest wykorzystywana zarówno w konserwacji zabytków, jak i przy renowacji nowoczesnych elementów dekoracyjnych. Często można spotkać się z przypadkami, gdzie źle zabezpieczona sztukateria po kilku latach zaczyna się łuszczyć czy odpadać – najczęściej to właśnie efekt braku takiej ochrony jak sylikatyzacja. Warto pamiętać, że ta metoda nie wpływa negatywnie na wygląd powierzchni, co jest szczególnie istotne przy pracach na obiektach historycznych. Z mojego doświadczenia wynika też, że po takiej impregnacji powierzchnie są zdecydowanie mniej podatne na erozję i mogą wytrzymać dziesięciolecia bez poważniejszych napraw. Naprawdę, jeśli chodzi o ochronę węglanu wapnia, standardy branżowe nieprzypadkowo wskazują na sylikatyzację jako technikę pierwszego wyboru.