Kwalifikacja: BUD.23 - Wykonywanie i renowacja detali architektonicznych

Wykonując montaż punktowy na tzw. poduszki płyt kamiennych, bardzo łatwo pomylić różne rodzaje elementów mocujących, ale nie wszystkie z nich spełnią branżowe standardy i wymogi bezpieczeństwa. Kołki, choć czasem stosowane do mocowania lekkich elementów w ścianach z różnych materiałów, nie nadają się do przenoszenia dużych obciążeń i nie gwarantują stabilności w przypadku ciężkich płyt kamiennych. To często spotykany błąd myślowy: wydaje się, że skoro coś trzyma się na kołku, to znaczy, że wytrzyma każdy ciężar. Tymczasem kołki są dobre do płyt kartonowo-gipsowych czy drobnych osłon, ale nie do masywnych okładzin elewacyjnych. Trzpienie również bywają mylące, bo stosuje się je w niektórych konstrukcjach, ale raczej do łączenia elementów stalowych lub jako część zbrojenia, a nie do punktowego mocowania kamienia. Trzpienie nie zapewniają elastyczności i precyzyjnej regulacji, która jest niezbędna przy pracy z nierównym podłożem czy przy kompensacji ruchów materiału. Natomiast gwoździe – to już zupełnie nie ta liga, stosuje się je do drewna lub do tymczasowego mocowania lekkich elementów, zupełnie nieprzystających do ciężaru i wymagań technicznych płyt kamiennych. Użycie gwoździ w takim montażu to nie tylko błąd praktyczny, ale wręcz niezgodność z zasadami sztuki budowlanej. Branżowe dobre praktyki i wytyczne producentów jednoznacznie wskazują na konieczność użycia kotew, które umożliwiają punktowe podparcie, pewność i bezpieczeństwo. Wybierając inne rozwiązania, narażamy się na ryzyko uszkodzenia płyt, a nawet poważnych awarii na budowie. Warto zawsze kierować się sprawdzonymi technologiami i nie ufać rozwiązaniom prowizorycznym.