Kwalifikacja: BUD.23 - Wykonywanie i renowacja detali architektonicznych
Kategorie: Materiały i preparaty Techniki i technologie
Metoda flekowania stosowana do naprawy dużych ubytków w kamieniarskich elementach architektury polega na
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Metoda flekowania to taka klasyka wśród napraw konserwatorskich, szczególnie gdy mamy do czynienia z dużymi ubytkami w elementach kamiennych. Polega właśnie na tym, że w miejsce uszkodzonej części wstawia się tzw. flek, czyli fragment kamienia, możliwie jak najbardziej zbliżony do oryginału – zarówno pod względem gatunku, faktury, jak i koloru. Chodzi o to, żeby nowa część była praktycznie nie do odróżnienia od reszty i żeby się zachowywała podczas starzenia identycznie jak oryginalny materiał. Ta metoda jest uważana za najbardziej trwałą i profesjonalną, bo kamień ma podobne właściwości fizykochemiczne do otaczającego materiału, więc nie powstają naprężenia, pęknięcia czy niepotrzebne różnice nasiąkliwości. W przypadku na przykład detali architektonicznych, rzeźb czy portali kamiennych konserwatorzy zawsze polecają flekowanie kamieniem, jeśli to technicznie możliwe. Oczywiście, wymaga to sporej precyzji przy dopasowaniu i klejeniu fleka, często stosuje się kotwienie stalowymi lub tytanowymi prętami oraz specjalistyczne spoiwa, ale efekt końcowy jest nieporównywalny z innymi rozwiązaniami. Takie podejście jest też zgodne z Kartą Wenecką i innymi dokumentami zalecającymi minimalną ingerencję oraz użycie materiałów analogicznych do oryginału. Moim zdaniem, jeśli komuś zależy na naprawdę porządnej i długowiecznej naprawie zabytku, nie ma lepszej metody niż flekowanie oryginalnym kamieniem.