Na tym schemacie widoczny jest sposób wykreślania krzywej-przekątnej sklepienia krzyżowego, co jest podstawową umiejętnością w projektowaniu sklepień w architekturze tradycyjnej. Sklepienie krzyżowe powstaje w wyniku przecięcia dwóch sklepień kolebkowych pod kątem prostym, a linie przekątnych, czyli tzw. żebro diagonalne, mają tu kluczowe znaczenie dla rozkładu sił w konstrukcji. Wyznaczenie krzywej przekątnej musi być wykonane bardzo precyzyjnie, bo decyduje o równomierności obciążeń i ostatecznym kształcie sklepienia. W praktyce, zwłaszcza przy rekonstrukcjach historycznych obiektów, takie rysunki są często podstawą do wykonania szalunków i montażu żeber. Moim zdaniem każda osoba pracująca w budownictwie powinna umieć rozpoznawać i właściwie rysować ten typ sklepienia, bo pojawia się on nie tylko w kościołach gotyckich, ale też w wielu zabytkowych halach czy piwnicach. Co ciekawe, ta technika pozwala też na tworzenie bardziej złożonych układów sklepień, gdzie poprawne rozrysowanie przekątnych ma wpływ na estetykę i trwałość konstrukcji. Zaznaczenie wysokości podwyższenia i kolejnych punktów przekroju przekątnej świadczy o tym, jak dokładnie trzeba podchodzić do takich detali – od tego zależy potem łatwość wykonania oraz bezpieczeństwo użytkowania budynku. Warto pamiętać, że zgodnie ze sztuką murarską, wszelkie odchylenia od teoretycznego przebiegu przekątnej mogą prowadzić do powstawania naprężeń i uszkodzeń sklepień.
Wiele osób myli sklepienie krzyżowe z innymi typami, takimi jak siatkowe, klasztorne czy kolebkowe, co może prowadzić do błędnych wyobrażeń na temat ich konstrukcji. Sklepienie siatkowe, choć także oparte na systemie żeber, posiada zupełnie inną geometrię – jego układ przypomina raczej złożoną siatkę, w której żebra tworzą skomplikowane wzory, często krzyżujące się pod różnymi kątami, a nie prosta przekątna jak w przypadku sklepienia krzyżowego. Ten typ sklepienia spotyka się zwykle w późnogotyckich kościołach i pałacach, gdzie żebra nie pełnią już tylko funkcji konstrukcyjnej, ale też dekoracyjną. Z kolei sklepienie klasztorne, choć podobne z wyglądu, opiera się na czterech ćwiartkach kolebki przecinających się w jednym punkcie, lecz nie występują tu typowe przekątne żebra, a krzywa przekątna nie jest tak kluczowa dla konstrukcji. Sklepienie kolebkowe natomiast, to najprostszy typ – opiera się na łuku półkolistym i nie zawiera żadnych przekątnych czy żeber; jego rzut to prostokąt, a cała powierzchnia sklepienia to jedna, ciągła krzywizna. Częstym błędem jest utożsamianie wszystkich sklepień żebrowych ze sklepieniem krzyżowym, jednak tylko w tym ostatnim przekątna ma tak fundamentalne znaczenie dla rozkładu obciążeń i rysunku konstrukcyjnego. W praktyce, niepoprawna identyfikacja typu sklepienia może prowadzić do błędów projektowych, nieprawidłowego rozmieszczenia żeber albo wręcz do niebezpiecznych decyzji podczas modernizacji czy renowacji zabytków. Z mojego doświadczenia wynika, że kluczem do poprawnej analizy jest zawsze rzut sklepienia i sposób prowadzenia żeber – to one determinują, czy mamy do czynienia ze sklepieniem krzyżowym, a nie innym.