Kategorie: Materiały i preparaty Techniki i technologie Ocenianie i diagnoza stanu
Dobór rodzaju lepiszcza do kitowania ubytków w kamieniarskich elementach architektury w największym stopniu zależy właśnie od rodzaju kamienia, w którym powstał ubytek. To sprawa naprawdę podstawowa – każdy kamień ma inne właściwości fizykochemiczne, na przykład porowatość, nasiąkliwość czy reakcję na wilgoć i zmiany temperatury. Dlatego nie da się stosować uniwersalnego lepiszcza do każdego materiału. Na przykład do piaskowca najczęściej stosuje się kity mineralne lub cementowe, które dobrze wiążą się z jego strukturą i nie powodują niepożądanych reakcji. W przypadku marmuru preferuje się lepiszcza żywiczne (np. na bazie żywic epoksydowych), bo te nie przebarwiają delikatnej powierzchni oraz zapewniają świetną przyczepność. W standardach konserwatorskich, czy nawet w podręcznikach branżowych, często podkreśla się, że złe dobranie lepiszcza do typu kamienia może prowadzić do dalszych uszkodzeń lub nawet przyśpieszyć degradację elementu – co w praktyce widuje się niestety dość regularnie. Dobrą praktyką jest więc nie tylko dopasowanie chemicznych właściwości lepiszcza do danego kamienia, ale też uwzględnienie jego naturalnych odcieni, bo po kitowaniu całość powinna wyglądać jak najbardziej naturalnie. Moim zdaniem to właśnie takie niuanse odróżniają prawdziwego fachowca od amatora.