Kwalifikacja: BUD.23 - Wykonywanie i renowacja detali architektonicznych

Wiele osób, które zaczynają przygodę z naprawą detali kamiennych, skupia się na czynnościach takich jak podgrzewanie, szlifowanie czy gruntowanie. To zrozumiałe, bo intuicyjnie wydaje się, że trzeba po prostu dobrze przygotować powierzchnię pod masę naprawczą. Jednak w przypadku flekowania najważniejsze jest właściwe przygotowanie geometryczne miejsca uzupełnienia. Samo zeszlifowanie powierzchni może wydawać się dobrym pomysłem, szczególnie gdy mamy do czynienia z nierównościami lub zabrudzeniami. Ale, niestety, zeszlifowanie nie rozwiązuje problemu dopasowania nowego elementu do starego, ponieważ nieregularny kształt ubytku utrudnia uzyskanie stabilnego, mocnego i estetycznego połączenia. Gruntowanie natomiast jest istotne w przypadku pracy z materiałami porowatymi lub przy stosowaniu niektórych klejów, ale nie jest to pierwszy i kluczowy etap przy flekowaniu kamieni. Bez wcześniejszego dopasowania ubytku do regularnego kształtu nawet najlepszy grunt nie zapewni trwałości połączenia. Podgrzewanie miejsca naprawy natomiast nie znajduje uzasadnienia technicznego w przypadku prac kamieniarskich, a wręcz może prowadzić do niekontrolowanych naprężeń i pęknięć materiału, zwłaszcza przy kamieniu naturalnym. Z mojego doświadczenia wynika, że błędne przekonania co do tych czynności wynikają często z przenoszenia praktyk z innych branż, np. z naprawy metali czy drewna, gdzie takie zabiegi mają sens. W kamieniarstwie jednak najważniejsze jest precyzyjne zgeometryzowanie ubytku – tylko wtedy flek ma szansę dobrze się trzymać i wygląd jest zgodny z oczekiwaniami. Warto o tym pamiętać, bo poprawne wykonanie tej czynności od razu podnosi jakość całej naprawy, zarówno pod względem wytrzymałości, jak i estetyki.