Kwalifikacja: BUD.23 - Wykonywanie i renowacja detali architektonicznych

Wiele osób sądzi, że model tralki można z powodzeniem wykonać poprzez rzeźbienie w glinie albo formowanie z narzutu zaprawy wapiennej, bo oba te sposoby są powszechnie znane w pracach modelarskich. Faktycznie, glina jest materiałem bardzo plastycznym i pozwala na uzyskanie ciekawych form, ale jeśli mówimy o elementach takich jak tralki, gdzie wymagana jest perfekcyjna symetria osiowa i powtarzalność detali, to rzeźbienie w glinie nie daje wystarczającej precyzji. Wykonanie modelu z narzutu z zaprawy wapiennej może sprawdzić się przy mniej skomplikowanych, nieregularnych kształtach – na przykład przy tzw. wolnej ręce podczas napraw sztukatorskich, lecz nie nadaje się do precyzyjnych modeli, które wymagają formowania seryjnego. Pojawia się też czasem pomysł wykonania modelu jako bryły obrotowej cienkościennej z gipsu, ale to już jest typowy błąd techniczny – model do przygotowania formy musi być pełny, żeby przetrwał obróbkę, nie ulegał deformacjom i dobrze współpracował z formierzem. Cienkościenne elementy łatwo się niszczą i nie gwarantują zachowania dokładnych wymiarów. Z mojego doświadczenia wynika, że najwięcej problemów jest właśnie wtedy, gdy ktoś próbuje pójść na skróty i wybiera metody niezgodne z dobrymi praktykami warsztatowymi – kończy się to stratą materiału i czasu. Dobrą praktyką jest korzystanie z techniki ciągnienia pełnej bryły z gipsu, jak pokazują standardy branżowe oraz literaturę fachową dotyczącą sztukaterii i modelowania elementów architektonicznych. To rozwiązanie ułatwia późniejsze przygotowanie form silikonowych czy gipsowych i umożliwia seryjną produkcję elementów, co ma ogromne znaczenie zwłaszcza przy rekonstrukcji zabytków lub większych realizacjach.