Kwalifikacja: BUD.23 - Wykonywanie i renowacja detali architektonicznych

Wiele osób wybierając formę dociskową albo kombinowaną kieruje się prostotą wykonania lub przekonaniem, że to wystarczające rozwiązanie do modeli większych czy bardziej skomplikowanych. Praktyka pokazuje jednak, że formy dociskowe mają spore ograniczenia – nadają się do prostych kształtów, gdzie nie ma zbyt wielu podcięć albo delikatnych detali, bo ich konstrukcja nie umożliwia dobrego odwzorowania albo późniejszego łatwego oddzielenia modelu. Kombinowane formy teoretycznie mają łączyć zalety różnych rozwiązań, ale w rzeczywistości najczęściej stosuje się je tam, gdzie mamy do czynienia z umiarkowaną złożonością i średnią wielkością powierzchni – przy bardzo dużych albo wyjątkowo skomplikowanych kształtach nie zapewnią wystarczającej stabilności i dokładności. Jeśli chodzi o formę klejową lustrzaną, to jest ona stosowana raczej przy precyzyjnym odwzorowaniu drobnych elementów, ale nie takich, które mają dużą powierzchnię – lustrzany efekt nie zapewnia przecież sztywności całej formy, no i łatwo się odkształca, jeśli nie jest dodatkowo wzmocniona. Tu pojawia się typowy błąd myślowy: przecenianie możliwości samego materiału klejowego i niedocenianie roli konstrukcji wspierającej. Standardy branżowe jasno określają, że przy dużych i skomplikowanych modelach stosuje się właśnie formę klejową z płaszczem gipsowym, bo tylko wtedy zachowujemy precyzję i trwałość formy – płaszcz gipsowy stabilizuje całość, ogranicza deformacje i pozwala wielokrotnie korzystać z jednej formy bez utraty jakości odwzorowania. To rozwiązanie łączy elastyczność kleju z wytrzymałością gipsu, co w praktyce okazuje się najlepsze przy takich wymagających projektach.