Rodzaj lepiszcza do kitowania ubytków w kamieniarskich elementach architektury, a zwłaszcza w kontekście renowacji zabytków, powinien być dobierany przede wszystkim w zależności od rodzaju kamienia. Różne typy kamienia, takie jak marmur, granit, wapień czy piaskowiec, mają odmienną strukturę, porowatość oraz właściwości chemiczne, co wpływa na wybór odpowiedniego lepiszcza. Na przykład, przy stosowaniu lepiszczy epoksydowych w przypadku granitu, należy pamiętać, że ich twardość i sztywność mogą wprowadzać niekorzystne naprężenia w przypadku, gdy granit jest poddawany naturalnym ruchom. Z kolei w przypadku węglanowych kamieni, takich jak wapień, lepiej sprawdzają się lepiszcza na bazie wapna, które są bardziej elastyczne, co pozwala na zminimalizowanie ryzyka pęknięć. Warto także odnosić się do norm i standardów branżowych, takich jak PN-EN 1504, które oferują wskazówki dotyczące materiałów używanych w renowacji i konserwacji obiektów kamieniarskich, zapewniając ich długotrwałość oraz kompatybilność ze stosowanymi materiałami.
Wybór lepiszcza do kitowania ubytków w kamieniarskich elementach architektury nie powinien być oparty na rodzaju ubytku, wielkości ubytku ani wilgotności kamienia, gdyż te czynniki nie oddają kluczowych właściwości materiałów kamieniarskich. Rodzaj ubytku, na przykład, może sugerować konieczność użycia większej ilości lepiszcza, ale nie determinuje jego chemicznych oraz fizycznych właściwości. Z kolei wielkość ubytku, chociaż istotna w kontekście ilości materiału, nie uwzględnia różnic w strukturze kamienia, które są kluczowe dla trwałości i estetyki naprawy. W odniesieniu do wilgotności kamienia, chociaż może wpływać na adhezję lepiszcza, w praktyce najważniejszym czynnikiem jest sam rodzaj kamienia, który determinuje, jakie lepiszcze najlepiej zadziała w danej sytuacji. Nierzadko spotyka się błędne podejście do doboru lepiszcza, oparte na obserwacji zewnętrznych cech, a nie na właściwościach materiałowych. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że odpowiednia analiza rodzaju kamienia i jego właściwości jest podstawą skutecznej renowacji, zapewniającej długotrwałość oraz atrakcyjność estetyczną wykonywanych prac.