Kwalifikacja: BUD.23 - Wykonywanie i renowacja detali architektonicznych
Kategorie: Techniki i technologie Ocenianie i diagnoza stanu
Warunkiem umożliwiającym wykonanie w kamieniarskich elementach architektury uzupełnień metodą kitowania jest nośne podłoże, które można uzyskać w wyniku zabiegu
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Prawidłowo wybrano konsolidację jako kluczowy zabieg poprzedzający kitowanie elementów kamieniarskich. Konsolidacja to proces wzmacniania osłabionego, zdezintegrowanego lub wykruszającego się podłoża, najczęściej za pomocą specjalistycznych środków chemicznych, np. krzemianowych lub silikatowych. Umożliwia ona przywrócenie kamieniowi odpowiedniej spójności i nośności, co jest absolutnie niezbędne, by kit dobrze się związał i spełniał swoje zadanie przez długie lata. W praktyce wygląda to tak, że konserwator najpierw ocenia stan nośności podłoża, a jeśli kamień jest zbyt słaby, nakłada preparaty konsolidujące. Dopiero po takim zabiegu można przystąpić do uzupełniania ubytków metodą kitowania. Moim zdaniem, czasem pomija się ten krok licząc, że kit „załatwi sprawę”, ale to błąd – bez odpowiedniej konsolidacji naprawa szybko się zniszczy. Z mojego doświadczenia wynika, że dobra konsolidacja to podstawa trwałych napraw, zwłaszcza w zabytkowych obiektach, gdzie podłoże bywa mocno zdegradowane. W standardach branżowych (np. wytyczne ICOMOS czy normy PN-EN dotyczące konserwacji kamienia) ewidentnie podkreśla się, że prace uzupełniające mogą być skuteczne tylko na dobrze nośnym, skonsolidowanym podłożu – bez tego nawet najlepszy kit nie ma szans. Warto zapamiętać: kitowanie zawsze po, a nie zamiast konsolidacji.