Kwalifikacja: BUD.23 - Wykonywanie i renowacja detali architektonicznych

W konserwacji kamieniarskich elementów architektury kluczowe jest nie tylko oczyszczenie i naprawa, ale przede wszystkim odpowiednie zabezpieczenie przed czynnikami zewnętrznymi. Niestety, wiele osób nadal uważa, że farba wapienna może pełnić rolę ochronną – nic bardziej mylnego. Tego typu farby, choć historycznie stosowane na innych podłożach, nie zabezpieczają kamienia przed wnikaniem wody czy zanieczyszczeń, a wręcz z czasem mogą się łuszczyć i pogarszać wygląd powierzchni. Roztwory fluatów również bywają mylące, bo faktycznie utwardzają powierzchnię kamienia, ale ich głównym celem jest zabezpieczenie przed wykwitami solnymi czy poprawa nośności, a nie ochrona hydrofobowa. Fluaty to środki pomocnicze, a nie docelowe zabezpieczenie. Jeszcze inną drogą są żywice melaminowo-mocznikowe – to dość zaawansowane chemikalia, które mogą być stosowane do konsolidacji osłabionych struktur, ale zupełnie nie sprawdzają się jako bariera zabezpieczająca przed wilgocią. W praktyce takie środki mogą wręcz usztywniać kamień, prowadząc do pęknięć wskutek naturalnych ruchów materiału i zmian temperatury. Moim zdaniem, problemem jest tutaj zbyt mechaniczne traktowanie zagadnienia – nie wszystko, co zabezpiecza powierzchnię, chroni ją w rzeczywistości przez dłuższy czas. Największą pułapką jest pominięcie hydrofobizacji, bo tylko ona zapewnia optymalny balans między ochroną przed wodą a zachowaniem oddychalności kamienia. Warto więc zawsze kierować się nie tylko dostępnością środków, ale też ich faktycznym przeznaczeniem oraz zaleceniami konserwatorskimi, które jasno określają, że hydrofobizacja to podstawa skutecznej i trwałej ochrony kamieniarskich detali architektonicznych.