Kwalifikacja: BUD.24 - Prowadzenie prac renowatorskich elementów architektury

Proces renowacji powłoki malarskiej na podłożu drewnianym wymaga zachowania odpowiedniej kolejności działań i skupienia na szczegółach. Nierzadko można spotkać się z przekonaniem, że wystarczy tylko oczyścić i zmatowić powierzchnię lub od razu przystąpić do gruntowania, ale takie skróty zawsze kończą się problemami. Oczyszczanie i matowienie bez wcześniejszego usunięcia wad, takich jak szczeliny, żywica czy sęki, sprawia, że nowa powłoka osiada na niestabilnym podłożu – to prosty przepis na łuszczenie lub pękanie po kilku miesiącach. Z kolei gruntowanie powierzchni przed jej odpowiednim oczyszczeniem czy usunięciem uszkodzeń jest niezgodne z praktyką fachową. Grunt powinien wniknąć w strukturę drewna i zabezpieczyć je, a jeśli podłoże jest brudne lub uszkodzone, całość jest mało trwała. Wypełnianie porów i wygładzanie można zrobić dopiero po usunięciu wszystkich mankamentów i po odpowiednim gruntowaniu, bo tylko wtedy mamy pewność, że masa szpachlowa dobrze zwiąże się z podłożem. Częstym błędem jest przekładanie kolejności – np. najpierw gruntowanie, później usuwanie wad. To trochę tak, jakby lakierować samochód bez naprawy wgnieceń – efekt wizualny będzie, ale trwałość żadna. W branży malarskiej standardem jest: oczyszczenie, usunięcie wad, gruntowanie i wygładzenie. Pomijając te etapy lub zmieniając ich kolejność, narażamy się na kosztowne poprawki. Z mojego doświadczenia wynika, że rzetelne przygotowanie podłoża to połowa sukcesu – a błędy na tym etapie potrafią być trudne do naprawienia, zwłaszcza jeśli chodzi o stare, wymagające drewno.