Wykwity to zjawisko, które występuje na powierzchniach materiałów porowatych, takich jak okładziny ścienne, wskutek wytrącania się rozpuszczalnych soli. Kiedy woda, która zawiera te sole, odparowuje z powierzchni, sole pozostają na ścianie w postaci białych plam. Jest to typowy przykład zjawiska fizycznego, które można zaobserwować w budownictwie i konserwacji budynków. W praktyce, wykwity mogą być wynikiem wielu czynników, w tym wilgoci, zanieczyszczeń wody czy niewłaściwej izolacji. Aby skutecznie przeciwdziałać wykwitom, stosuje się różne metody, takie jak poprawa wentylacji, użycie odpowiednich barier przeciwwilgociowych oraz zastosowanie materiałów o niskiej porowatości. Zgodnie z najlepszymi praktykami w branży budowlanej, w przypadku zauważenia wykwitów, zaleca się ich usunięcie oraz zbadanie źródła problemu, aby uniknąć powtórnego wystąpienia. Dbanie o stan techniczny budynków jest kluczowe, aby zachować ich wartość oraz estetykę.
Przebarwienia, złuszczenia i zagrzybienia to różne zjawiska, które mogą występować na powierzchniach budowlanych, ale każde z nich ma inną przyczynę i mechanizm powstawania. Przebarwienia to zmiany koloru, które mogą być spowodowane m.in. działaniem promieni słonecznych, zanieczyszczeniami atmosferycznymi czy różnorodnymi czynnikami chemicznymi. Często są mylone z wykwitami, jednak nie są wynikiem procesów odparowywania soli, a raczej zmian chemicznych zachodzących w materiałach. Złuszczenia natomiast to proces, w którym warstwy materiału zaczynają się odrywać od powierzchni, co może być spowodowane działaniem wody, nieodpowiednim przygotowaniem podłoża czy też stosowaniem nieodpowiednich materiałów wykończeniowych. Zagrzybienia są wynikiem rozwoju pleśni i grzybów, które pojawiają się w wyniku nadmiaru wilgoci i najczęściej występują w miejscach o słabej wentylacji. W każdym z tych przypadków błędne jest utożsamianie ich z wykwitami, które są specyficznie związane z odkładaniem się soli na skutek odparowania wody. Zrozumienie różnic między tymi zjawiskami jest niezwykle istotne w kontekście konserwacji budynków, ponieważ pozwala na skuteczniejsze podejmowanie działań naprawczych oraz prewencyjnych. W praktyce, niewłaściwe identyfikowanie problemów może prowadzić do nieefektywnego usuwania skutków, a nie przyczyn, co z kolei wiąże się z wysokimi kosztami i ryzykiem uszkodzenia konstrukcji.