Kwalifikacja: BUD.24 - Prowadzenie prac renowatorskich elementów architektury

Wiele osób, zwłaszcza początkujących, intuicyjnie wybiera pędzel, wałek malarski czy nawet agregat natryskowy do nakładania różnych powłok na drewno. Jednak w przypadku politury szelakowej te metody nie sprawdzają się z kilku powodów. Pędzel, choć przydatny do bejcowania czy lakierowania, pozostawia za grube warstwy i smugi, które są wręcz niemożliwe do usunięcia podczas klasycznego politurowania. To całkowicie kłóci się z tradycyjną techniką nakładania politury, która wymaga subtelności i cierpliwości. Wałek malarski jest jeszcze mniej precyzyjny – rozprowadza produkt nierównomiernie i nie radzi sobie z delikatnym rozprowadzaniem szelaku, a na powierzchni mogą pojawić się bąble powietrza i zacieki. Natomiast agregat natryskowy teoretycznie pozwala uzyskać cienką warstwę, jednak szelak rozcieńczony alkoholem szybko odparowuje, co skutkuje niekontrolowanym zasychaniem i matowieniem powierzchni. Takie działanie jest niezgodne z praktyką konserwatorską i rzemieślniczą. Typowym błędem jest myślenie, że technologie malarskie i stolarskie są wymienne, a każda substancja nakładana na drewno reaguje podobnie – niestety, politura szelakowa jest bardzo specyficzna. Wymaga dokładności, cierpliwego wcierania i budowania efektu warstwami, czego nie da się osiągnąć żadną z tych alternatywnych metod. Warto więc pamiętać, że tylko tampon pozwala na klasyczne, zgodne ze sztuką wykończenie drewna politurą szelakową – wszystkie inne sposoby kończą się zazwyczaj rozczarowaniem i koniecznością żmudnych poprawek.