Kwalifikacja: BUD.24 - Prowadzenie prac renowatorskich elementów architektury

Wielu początkujących glazurników ma wątpliwości, jakie narzędzia są kluczowe podczas rozplanowywania układu płytek i kontroli ich położenia. Często pojawia się przekonanie, że wystarczy zwykły sznur czy podstawowe wkładki dystansowe. Owszem, sznur murarski pomaga w zachowaniu poziomu w pierwszym rzędzie płytek, a wkładki dystansowe zapewniają równą szerokość spoin, ale te narzędzia nie wystarczą do kontroli pionu ściany czy płaskości całej powierzchni. Natomiast drewniane listwy używane są raczej jako podkładki pomocnicze przy montażu pierwszego rzędu, a paca stalowa służy głównie do nakładania kleju – jej zastosowanie jest zupełnie inne i nie pozwala na dokładny nadzór nad ustawieniem płytek. Równie myląca bywa odpowiedź sugerująca użycie łaty kontrolnej i wkładek dystansowych – owszem, łata kontrolna jest niezbędna do sprawdzania równości, jednak bez pionu murarskiego nie da się utrzymać idealnego pionu całej okładziny, co jest szczególnie problematyczne na większych powierzchniach lub w narożnikach. Często spotykanym błędem jest przecenianie roli pojedynczych narzędzi i pomijanie zespołowego ich wykorzystania – profesjonalista zawsze łączy minimum dwa narzędzia kontroli: łata do płaskości i pion do pionu, bo tylko wtedy układanie płytek spełnia standardy jakościowe i estetyczne. Z mojego punktu widzenia, błędy w doborze narzędzi skutkują potem problemami przy fugowaniu i nierównymi powierzchniami, co w dłuższej perspektywie prowadzi do reklamacji i poprawek. Branża glazurnicza jasno określa, że precyzja wykonania zaczyna się już na etapie planowania i kontroli, a nie podczas samego przyklejania płytek.