Kwalifikacja: BUD.24 - Prowadzenie prac renowatorskich elementów architektury

Naprawianie pęknięć w murze wymaga znajomości różnych technik wzmacniania konstrukcji, a wybór odpowiedniego rozwiązania zależy od rodzaju uszkodzenia i oczekiwanej trwałości. Bardzo często spotyka się przekonanie, że w takiej sytuacji używa się kotew stalowych lub rozporowych – wynika to pewnie z faktu, że kotwy generalnie kojarzą się z łączeniem i wzmacnianiem elementów budowlanych. W praktyce kotwy stalowe najczęściej wykorzystuje się do mocowania różnych elementów do muru (np. przy łączeniu ścian działowych ze ścianą nośną), natomiast kotwy rozporowe stosuje się raczej do przytwierdzania elementów do ścian z betonu lub cegły, gdzie istotne jest zakotwienie poprzez rozparcie. Ani jedne, ani drugie nie wzmacniają jednak samej struktury muru w miejscu pęknięcia – po prostu nie służą do tego celu. Podobnie jest ze strzemionami stalowymi – w żelbecie one mają sens, ale w murze pełnią raczej rolę opaski lub obejmy, a nie wzmacniają pęknięcia od środka. Typowym błędem jest mylenie tych rozwiązań z technikami wzmacniania murów murowanych. W rzeczywistości, zgodnie z dobrymi praktykami i wytycznymi normowymi (choćby PN-EN 1996 czy zaleceniami ITB), do naprawy rys i pęknięć stosuje się pręty zbrojeniowe, które montuje się w murze na wybranej głębokości. Pozwala to na równomierne rozłożenie naprężeń i przywrócenie muru jego pierwotnej nośności. Moim zdaniem warto zapamiętać, że techniki kotwienia czy stosowanie strzemion sprawdzają się w innych sytuacjach, natomiast w przypadku naprawy pęknięć przez całą grubość muru, najbezpieczniej i najskuteczniej jest użyć właśnie prętów zbrojeniowych.