Kwalifikacja: BUD.24 - Prowadzenie prac renowatorskich elementów architektury

W temacie neutralizacji resztek alkaliów po ługowaniu można się łatwo pomylić, bo lista dostępnych kwasów jest szeroka, ale nie każdy z nich się sprawdzi w praktyce. Kwas azotowy, choć jest mocny, to w zastosowaniach budowlanych praktycznie się nie pojawia – jest za agresywny, niesie ryzyko przebarwień oraz powstawania szkodliwych reakcji z podłożem czy metalowymi elementami. Stwarza też niebezpieczeństwo dla zdrowia ze względu na opary i możliwość poparzeń. Jeśli chodzi o kwas węglowy, to on jest bardzo słaby. Właściwie w warunkach warsztatowych czy budowlanych nie uzyskamy stężenia, które byłoby skuteczne do neutralizacji resztek ługu. Praktycznie nie używa się go w tym celu, bo nie gwarantuje pełnej neutralizacji i nie jest polecany przez żadnego producenta materiałów budowlanych. Kwas szczawiowy natomiast spotyka się czasem w renowacji drewna, do usuwania przebarwień czy plam po żelazie, ale do neutralizacji zasad po ługowaniu nie jest zalecany – w literaturze branżowej nie ma takich zaleceń, a poza tym kwas szczawiowy jest dosyć toksyczny i problematyczny w utylizacji. Najczęstszy błąd myślowy to założenie, że dowolny kwas poradzi sobie z zasadami – niestety, nie każdy kwas jest wystarczająco skuteczny lub bezpieczny w tym kontekście. Standardy branżowe i szkolenia zawodowe jasno wskazują na stosowanie rozcieńczonego kwasu solnego (czyli chlorowodorowego) jako najbardziej praktycznego i efektywnego rozwiązania. Warto na to zwracać uwagę podczas pracy, bo wybór nieodpowiedniego środka kończy się czasem drogimi poprawkami lub nawet koniecznością ponownego usunięcia powłoki.