Kwalifikacja: BUD.24 - Prowadzenie prac renowatorskich elementów architektury
Kategorie: Techniki renowacji Mury i wiązania
Jeżeli zachodzi konieczność przemurowania uszkodzonej ściany, to należy ją odciążyć i rozbierać odcinkami o długości wynoszącej maksymalnie
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Bardzo dobrze, właśnie taka długość – 1,2 m – jest przyjęta jako maksymalna podczas przemurowywania uszkodzonej ściany. Wynika to z podstawowych zasad bezpieczeństwa i technologii robót murarskich. Kiedy ściana jest uszkodzona, jej wytrzymałość na obciążenia jest już ograniczona. Jeżeli rozbieralibyśmy ją na zbyt długich odcinkach, łatwo mogłoby dojść do jej niestabilności, a nawet zawalenia. Praktyka budowlana i stare instrukcje, jak np. „Warunki techniczne wykonania i odbioru robót budowlanych” czy zalecenia ITB, jasno mówią, że długość przemurowywanego odcinka nie powinna przekraczać 1,2 m – wtedy mamy większą kontrolę nad przebiegiem prac i minimalizujemy ryzyko uszkodzenia sąsiednich fragmentów. Moim zdaniem, trzymanie się tego limitu to nie tylko kwestia przepisów, ale zwykłego zdrowego rozsądku – łatwiej wtedy zabezpieczyć ścianę stemplami lub podporami, a murarz może dokładniej ocenić stan przyległych elementów i w porę zareagować. W realnych warunkach na budowie widziałem już niejedną ścianę, która poszła „lawinowo” właśnie przez zbyt długi wybrany odcinek. Lepiej kilka razy przenieść sprzęt i mieć ścianę całą, niż ryzykować poważne awarie. Często spotyka się sytuacje, gdzie inwestorzy chcą przyspieszyć pracę i namawiają, żeby robić większe odcinki – a to zły pomysł. Trzymając się tych 1,2 m, nie tylko spełniasz wymogi techniczne, ale po prostu zachowujesz się odpowiedzialnie jako fachowiec.