Kwalifikacja: BUD.24 - Prowadzenie prac renowatorskich elementów architektury
Kategorie: Techniki renowacji Tynki i powłoki Przyczyny uszkodzeń
Którą metodę naprawy należy zastosować podczas renowacji tynku przedstawionego na ilustracji w celu usunięcia pęknięcia?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Metoda klinowego poszerzenia pęknięcia i wypełnienia go odpowiednią zaprawą to zdecydowanie najlepszy wybór w przypadku takich spękań tynku, jak na zdjęciu. Gdy mamy do czynienia z pęknięciem, tak jak tutaj – relatywnie wąskim oraz głębokim – bardzo ważne jest, żeby najpierw mechanicznie powiększyć szczelinę na kształt klina. Dzięki temu uzyskujemy powierzchnię o większej przyczepności, a zaprawa, którą później wciśniemy, ma szansę dobrze się zakotwić i nie będzie wypadała po wyschnięciu. Osobiście kilka razy widziałem, jak po prostu zaszpachlowane, nieposzerzone pęknięcia po paru miesiącach znowu zaczynały pękać – cała robota szła na marne. Takie podejście jest zalecane przez większość producentów zapraw renowacyjnych i zgodnie z wytycznymi np. ITB czy instrukcji IBDiM. Dodatkowo, klinowe poszerzenie pozwala dokładniej oczyścić środek pęknięcia z luźnych elementów, kurzu i resztek starych materiałów, co przekłada się na dużo lepszą trwałość naprawy. Po wypełnieniu zaprawą i zabezpieczeniu powierzchni można być spokojnym o długą żywotność naprawionego fragmentu. W praktyce ta metoda sprawdza się zarówno na elewacjach mineralnych, jak i tynkach cementowo-wapiennych. Z mojego doświadczenia wynika, że dokładność przygotowania szczeliny i dobór właściwej zaprawy to klucz do sukcesu, więc warto poświęcić na ten etap trochę więcej czasu.