Technika freskowa polega na malowaniu na mokrym tynku, co umożliwia trwale wtopienie pigmentów w warstwę tynku. Gdy świeżo nałożony tynk jest jeszcze mokry, farby wodne, nanoszone na powierzchnię, wnikają w jego strukturę, tworząc trwałe, odporne na działanie czasu malowidła. Freski są znane od starożytności i były stosowane w architekturze sakralnej oraz świeckiej, gdzie ich trwałość i intensywność kolorów były niezwykle cenione. Przykłady zastosowań fresków można zauważyć w kościołach oraz pałacach, takich jak słynne dzieła Michała Anioła w Kaplicy Sykstyńskiej. Freski wymagają odpowiedniej wiedzy o technikach nakładania i doborze pigmentów, a ich realizacja jest zgodna z wysokimi standardami artystycznymi, co czyni je jedną z najważniejszych technik w historii sztuki. Freskowa technika zdobnictwa artystycznego staje się także coraz bardziej doceniana w nowoczesnym rzemiośle artystycznym, w którym łączy się tradycję z nowoczesnymi metodami.
Polichromia, jako technika zdobnicza, odnosi się do dekoracyjnego malowania rzeźb lub elementów architektonicznych, a nie do bezpośredniego malowania na mokrym tynku. Technika ta polega na nakładaniu kolorowych powłok na już wyschnięte powierzchnie, co powoduje, że kolory mogą nie wnikać głęboko w podłoże, lecz jedynie tworzyć powłokę zewnętrzną. Oznacza to, że polichromia, choć efektowna, nie ma tej samej trwałości co fresk. Fakturowanie natomiast odnosi się do nadawania powierzchni tynku różnych struktur i faktur, co również nie jest związane z malowaniem na mokrym tynku. Często stosowane w architekturze, fakturowanie ma na celu estetyczne wzbogacenie powierzchni, ale nie prowadzi do efektu malarskiego, który jest integralny w technice freskowej. Lazurowanie jest techniką, która polega na nakładaniu przezroczystych lub półprzezroczystych warstw farby, co tworzy efekt głębi koloru, ale także wymaga, aby powierzchnia była wcześniej sucha. Używanie tych technik zamiast freskowej w kontekście mokrego tynku może prowadzić do nietrwałych efektów, a także do problemów związanych z adhezją farb, ponieważ każda z tych technik opiera się na innych zasadach chemicznych i fizycznych. W praktyce, zrozumienie różnic między tymi metodami jest kluczowe dla uzyskania pożądanych efektów artystycznych oraz trwałości wykonanej pracy.