Kwalifikacja: BUD.24 - Prowadzenie prac renowatorskich elementów architektury

Wybór innego stopnia obróbki strumieniowo-ściernej niż Sa 3 prowadzi do uzyskania powierzchni, która nie spełnia wymogu jednolitej metalicznej barwy. Na przykład, stopień Sa 2,5, choć również efektywny, może pozostawiać drobne zanieczyszczenia i niejednolitości na powierzchni, co skutkuje mniej estetycznym wykończeniem. Ta niejednolitość jest rezultatem niepełnego usunięcia rdzy oraz zanieczyszczeń, co w praktyce może prowadzić do problemów z adhezją powłok malarskich. Stopień Sa 2, na którym powierzchnia jest jedynie przeszlifowana, również nie gwarantuje jednolitej barwy, ponieważ niewielkie pozostałości rdzy mogą wpływać na kolor finalny. Z kolei Sa 1, który jest najniższym stopniem obróbki, jest zarezerwowany dla powierzchni o dużym stopniu zanieczyszczenia, co czyni go nieodpowiednim do zastosowań wymagających wysokiej estetyki. Wiele błędnych koncepcji wynika z niepełnego zrozumienia standardów obróbczych oraz ich wpływu na właściwości powłok, co może prowadzić do nieefektywnych procesów oraz dodatkowych kosztów związanych z poprawkami. Dlatego kluczowe jest, aby przed podjęciem decyzji o rodzaju obróbki, dokładnie zrozumieć wymagania dotyczące estetyki oraz funkcjonalności w kontekście zastosowania danego produktu.