Kwalifikacja: BUD.24 - Prowadzenie prac renowatorskich elementów architektury

Wielu osobom zdarza się mylić różne techniki fakturowania tynków szlachetnych, zwłaszcza gdy patrzy się tylko na efekt wizualny, a nie zastanawia nad samym procesem technologicznym. Rapowany tynk, znany też jako tynk drapany, powstaje przez zarysowanie świeżo położonej zaprawy specjalnym grzebieniem, co daje chropowatą, poziomą lub pionową strukturę. Tutaj nie uzyskujemy efektu wyłuskania ziaren kruszywa, bo ziarna nie są odsłaniane mechanicznie po stwardnieniu, tylko cała powierzchnia zostaje zdrapana na mokro. Odciskany tynk z kolei robi się, gdy na świeżym tynku odciska się różne wzory, desenie czy nawet stemple – często dla dekoracyjnego akcentu, ale nie wydobywa się w ten sposób struktury naturalnego kamienia, ponieważ nie ingeruje się później w stwardniałą warstwę. Nakrapiany tynk, znany popularnie jako baranek czy tynk kornik, uzyskuje się przez narzucanie lub natryskiwanie tynku na powierzchnię, co daje efekt drobnych grudek, ale ziarna kruszywa pozostają pod powierzchnią i nie są eksponowane tak jak przy cyklinowaniu. Właśnie w tych detalach tkwi zasadnicza różnica: efekt kamienia naturalnego uzyskuje się tylko poprzez obróbkę stwardniałego tynku narzędziem cyklinującym, które dosłownie „wyłuskuje” ziarna. Częsty błąd polega na tym, że myli się fakturę wynikającą z aplikacji tynku z tą, którą osiąga się przez późniejszą obróbkę mechaniczną. W praktyce dla inwestora czy wykonawcy kluczowe jest zrozumienie, że tylko cyklinowany tynk daje taki szlachetny, trwały efekt zbliżony do naturalnego kamienia, co ma znaczenie zwłaszcza przy renowacjach, nawiązaniach do tradycyjnej architektury czy tam, gdzie liczy się prestiżowy wygląd elewacji.