Drgania są jednym z kluczowych czynników, które mogą prowadzić do mechanicznych uszkodzeń konstrukcji murów, zwłaszcza tych o ciężkiej i sztywnej budowie. W momencie, gdy struktura muru jest narażona na wibracje, może dojść do powstawania mikropęknięć, które w dłuższym okresie prowadzą do znacznych uszkodzeń. Przykładem są budowle znajdujące się w pobliżu dużych źródeł drgań, takich jak linie kolejowe czy autostrady, gdzie ruch pojazdów generuje znaczące wibracje. Zgodnie z normami budowlanymi, takimi jak Eurokod 8, które określają zasady zabezpieczania konstrukcji przed wpływem drgań, projektanci muszą uwzględniać te czynniki w fazie projektowania, aby uniknąć uszkodzeń w przyszłości. Dobrą praktyką jest także stosowanie detekcji drgań oraz monitorowanie stanu konstrukcji, co pozwala na wczesne wykrywanie problemów.
Korozja chemiczna, wilgoć oraz korozja biologiczna to czynniki, które wpływają na integralność murów, ale ich działanie jest inne niż w przypadku drgań. Korozja chemiczna prowadzi do osłabienia materiałów budowlanych poprzez reakcje chemiczne, które zachodzą z substancjami obecnymi w środowisku. Może to spowodować degradację zaprawy murarskiej, ale nie prowadzi bezpośrednio do mechanicznych uszkodzeń w postaci spękań. Wilgoć, chociaż jest istotnym zagrożeniem, działa głównie poprzez procesy takie jak rozmarzanie i zamarzanie, co może prowadzić do pękania muru z powodu ciśnienia generowanego przez wodę w czasie zamrażania. Korozja biologiczna, związana z działaniem mikroorganizmów, również nie jest przyczyną mechaniczną, lecz prowadzi do erozji materiałów z powodu ich rozkładu. Powszechne błędne rozumienie tych zjawisk polega na utożsamianiu wszystkich form degradacji murów z ich mechanicznymi uszkodzeniami. Kluczowe jest rozróżnienie między tymi rodzajami uszkodzeń, aby móc skutecznie planować konserwację i ochronę budowli. Znajomość tych procesów jest niezbędna dla inżynierów budowlanych i architektów, aby skutecznie projektować budowle odporne na różne czynniki degradacyjne.