Hydrofobizacja to proces, który polega na wprowadzeniu substancji hydrofobowych do materiału, co skutkuje zmniejszeniem jego nasiąkliwości. W przypadku nieotynkowanego muru wykonanego z nasiąkliwego kamienia, hydrofobizacja jest kluczowa, aby zabezpieczyć go przed wnikaniem wody, co może prowadzić do uszkodzeń strukturalnych i obniżenia trwałości materiału. Dobre praktyki w konserwacji budynków zabytkowych zalecają stosowanie środków hydrofobowych, które są nietoksyczne i nie zmieniają estetyki kamienia. Przykładem zastosowania hydrofobizacji jest impregnowanie naturalnych kamieni w historycznych budynkach, gdzie istotne jest zachowanie ich autentyczności. Środki hydrofobowe tworzą na powierzchni kamienia niewidoczną warstwę, która odpycha wodę, ale jednocześnie pozwala na odparowanie wilgoci, co jest istotne w kontekście jego trwałości. Tego rodzaju zabiegi są regulowane przez standardy konserwatorskie, które wskazują na konieczność dobrania odpowiednich substancji do specyfiki użytego materiału oraz lokalnych warunków atmosferycznych.
Wykorzystanie konsolidacji, termoiniekcji czy elektroiniekcji w kontekście zabezpieczania nieotynkowanego muru z nasiąkliwego kamienia przed wilgocią może prowadzić do błędnych wniosków i niewłaściwych działań konserwatorskich. Konsolidacja polega na wzmacnianiu struktury materiału poprzez wprowadzenie substancji wiążących, co jest stosowane w przypadku kamieni kruchych lub rozwarstwionych. Jednakże, nie rozwiązuje problemu nasiąkliwości, a jedynie poprawia integralność mechaniczną materiału. Termoiniekcja to technika, która jest stosowana do wprowadzania substancji w formie cieczy pod ciśnieniem, co ma na celu usunięcie wilgoci z murów, ale jej skuteczność w kontekście kamienia nasiąkliwego jest ograniczona. Z kolei elektroiniekcja, która wykorzystuje pole elektryczne do transportu substancji, także nie jest odpowiednia do ochrony przed wnikaniem wody, a jej zastosowanie w materiałach budowlanych często generuje ryzyko uszkodzeń. Te techniki mogą być użyteczne w innych kontekstach, jednak nie przyczynią się do efektywnego zabezpieczenia murów przed wilgocią, co czyni je niewłaściwymi rozwiązaniami w tym konkretnym przypadku. Kluczowym błędem myślowym jest zatem mylenie działań wzmacniających z ochroną przed wodą, co może prowadzić do poważnych konsekwencji dla trwałości i estetyki kamienia.