Kwalifikacja: BUD.24 - Prowadzenie prac renowatorskich elementów architektury
Kategorie: Materiały i preparaty Tynki i powłoki
Na podstawie danych zawartych w tabeli określ, która wartość porowatości jest zgodna z wymaganiami stawianymi tynkom renowacyjnym podkładowym?
| Obrzutka całopowierzchniowa | |
|---|---|
| Grubość | ≤ 5 mm |
| Głębokość wnikania wody - po 1 godzinie - po 24 godzinach | > 5 mm na całej grubości |
| Tynk renowacyjny podkładowy - stwardniała zaprawa | |
| Wytrzymałość na ściskanie | 1,5 ÷ 5,0 N/mm² |
| Porowatość | > 45% |
| Głębokość wnikania wody | > 5 mm |
| Tynk renowacyjny wierzchni – stwardniała zaprawa | |
| Wytrzymałość na ściskanie | 1,5 ÷ 5,0 N/mm² |
| Porowatość | > 40% |
| Głębokość wnikania wody | < 5 mm |
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Porowatość tynku renowacyjnego podkładowego to naprawdę kluczowy parametr, jeżeli chodzi o skuteczność osuszania i ochronę ścian zawilgoconych. W instrukcji WTA 2-9-04 jasno jest zaznaczone, że porowatość powinna wynosić powyżej 45%. Odpowiedź 50% zdecydowanie spełnia te wymagania i nawet trochę je przewyższa, co jest absolutnie zgodne z duchem tej technologii. Moim zdaniem, im wyższa porowatość, tym lepiej tynk radzi sobie z odparowaniem wilgoci ze ściany – po prostu łatwiej wodzie uciec na zewnątrz, a sole, które transportuje, zostają zamknięte w porach. Dzięki temu tynk nie odpada i nie tworzą się nieestetyczne zacieki. W praktyce, podczas remontów zabytków czy starych kamienic, stosuje się właśnie takie zaprawy, których porowatość przekracza wyraźnie 45%. Sam miałem okazję widzieć, jak tynki o porowatości bliskiej 50% po kilku sezonach nadal wyglądają bardzo dobrze i nie tracą właściwości. To podejście jest zgodne z wytycznymi WTA oraz np. zaleceniami ITB. Trochę się może wydawać, że im więcej porów, tym tynk jest "słabszy", ale w rzeczywistości to właśnie porowatość odpowiada za długotrwałą skuteczność w odprowadzaniu wilgoci i soli. W skrócie – wybierając 50%, stawiasz na rozwiązanie pewne i sprawdzone od lat w branży konserwatorskiej.