Kwalifikacja: BUD.24 - Prowadzenie prac renowatorskich elementów architektury

Wiele osób myli się, sądząc, że tynki cementowe nadają się do impregnacji już po około dwóch tygodniach, czyli po 10–19 dniach. To dość częsty błąd wynikający z przekonania, że tynk, który wydaje się suchy w dotyku, jest już gotowy do dalszych prac. Jednak w rzeczywistości cementowa zaprawa wiąże długo, a proces ten musi się zakończyć nie tylko na powierzchni, ale i w całej masie. Jeśli zbyt wcześnie zastosujemy impregnat, zwłaszcza na tynkach naprawianych, zamkniemy resztkową wilgoć w strukturze tynku, co prowadzi do niepożądanych efektów: powstawania wykwitów solnych, odspajania się warstw, a nawet lokalnych uszkodzeń. Z drugiej strony niektórzy sądzą, że trzeba czekać ponad miesiąc, np. 29–37 lub nawet 38–45 dni. To z kolei przesadna ostrożność, która w praktyce nie daje dodatkowych korzyści. Tak długi czas oczekiwania nie jest wymagany przez żadne normy, a wręcz może opóźniać roboty wykończeniowe bez sensu. Oczywiście, w ekstremalnie wilgotnych warunkach czy przy bardzo grubych warstwach tynku można rozważyć wydłużenie czasu utwardzania, ale standardowo 20–28 dni wystarcza, żeby tynk był stabilny i gotowy na impregnację. Typowym błędem jest kierowanie się samym wyglądem lub dotykiem tynku, bez uwzględnienia procesów chemicznych zachodzących podczas dojrzewania cementu. W środowisku budowlanym utarł się pogląd, że lepiej poczekać dłużej „na wszelki wypadek”, jednak z mojego doświadczenia nie warto sztucznie wydłużać terminów – czas 20–28 dni w normalnych warunkach jest optymalny i sprawdzony. Podsumowując, właściwe podejście opiera się na zrozumieniu, jak przebiega wiązanie i wysychanie cementu, a nie tylko na intuicji czy rutynowych przyzwyczajeniach.