Kwalifikacja: BUD.24 - Prowadzenie prac renowatorskich elementów architektury

Często spotykam się z przekonaniem, że tynk cementowy można impregnować już po tygodniu czy dwóch, albo nawet po trzech. To są jednak skróty, które w praktyce kończą się problemami. Gdy tynk wysycha zbyt krótko, nadal zachodzi w nim cały szereg procesów chemicznych – cement wiąże się z wodą, przebiega hydratacja, a powierzchnia jeszcze przez długi czas oddaje wilgoć. 7 czy 14 dni to zdecydowanie za mało, żeby tynk osiągnął odpowiednią twardość i mógł swobodnie wypuścić wilgoć do otoczenia. Impregnowanie w tym czasie zamyka "mokre" wnętrze, co prowadzi do łuszczenia, przebarwień i nieestetycznych wykwitów solnych. Podobnie 21 dni – wydaje się, że to już dużo, ale wciąż nie spełnia to wymogów normowych ani wytycznych producentów chemii budowlanej. Cement wiąże się powoli i stopniowo, a pełną wytrzymałość uzyskuje właśnie po 28 dniach. W praktyce widziałem już sytuacje, gdzie ktoś próbował zaoszczędzić czas i zaczynał impregnację po dwóch tygodniach, a potem pojawiały się odpryski i pękanie powierzchni. To niestety typowy błąd wynikający z pośpiechu lub braku doświadczenia. Najlepsze efekty daje kierowanie się sprawdzonymi zasadami i normami (np. PN-EN 13914-1), które wyraźnie wskazują, że dopiero po pełnym okresie sezonowania, czyli minimum 28 dniach, tynk jest gotowy do dalszych zabiegów. Dłuższe sezonowanie to większa pewność, że wszystko będzie trwałe i estetyczne. W skrócie – żadnych skrótów, cierpliwość i przestrzeganie dobrych praktyk branżowych po prostu się opłaca.