Kwalifikacja: BUD.24 - Prowadzenie prac renowatorskich elementów architektury

W praktyce konserwacji i odnawiania powłok malarskich spotyka się sporo mitów dotyczących usuwania starych farb, a niestety niektóre odpowiedzi krążą wokół właśnie takich błędnych przekonań. Ługowanie i neutralizacja ługów to zabieg zupełnie nieadekwatny do farb alkidowych – alkidy nie rozpuszczają się w ługach, więc to typowe dla starych powłok olejnych albo kredowych, a nie dla wyrobów alkidowych. Stosowanie ługów na alkidy jest nie tylko nieskuteczne, ale i może prowadzić do uszkodzenia samego podłoża, szczególnie jeśli to drewno czy tynk. Piaskowanie na sucho natomiast jest bardzo agresywną techniką i raczej nie stosuje się jej w przypadku delikatnych podłoży czy renowacji powłok wewnętrznych – może łatwo zniszczyć strukturę materiału, a poza tym hydofobizacja po piaskowaniu jest zupełnie zbędna w przypadku renowacji typowej powłoki alkidowej. Opalanie i szlifowanie to kolejna metoda, która z pozoru wydaje się skuteczna, jednak opalanie niesie ze sobą duże ryzyko przypalenia drewna, wydzielania szkodliwych oparów i niekontrolowanego usuwania materiału – przez co podłoże bywa potem nierówne i osłabione. Wciąż wiele osób sądzi, że „im mocniej, tym lepiej”, ale najważniejsze jest właściwe podejście do konkretnego rodzaju powłoki i podłoża. Dobre praktyki wskazują jasno – najlepiej usuwać uszkodzoną alkidową warstwę mechanicznie, czyli zeskrobać, potem dokładnie oczyścić i dopiero gruntować. Dzięki temu mamy pewność, że nowa warstwa będzie dobrze trzymać i nie powtórzą się szybko stare problemy z pęcherzami czy łuszczeniem. W branży panuje przekonanie, że szybkie i „domowe” metody nie są tutaj rozwiązaniem – i niestety to się potwierdza w praktyce.