Kwalifikacja: BUD.24 - Prowadzenie prac renowatorskich elementów architektury
Kategorie: Techniki renowacji Tynki i powłoki
Podczas tynkowania gzymsu ceglanego zaprawę narzutu nanosi się na
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Dobrze to ująłeś – tynkowanie gzymsów to nie jest lekka robota, ale jak się zrozumie zasadę, idzie dużo sprawniej. Prawidłowo, zaprawę narzutu na gzyms ceglany nakłada się na taką powierzchnię, którą da się wyprofilować przed związaniem, przesuwając wykrój najpierw do przodu, potem do tyłu. Chodzi o to, żeby zachować plastyczność zaprawy i zdążyć uformować właściwy kształt zanim zacznie wiązać i twardnieć. To podejście pozwala uzyskać równą powierzchnię o wymaganym profilu – szczególnie ważne, bo gzyms to detal architektoniczny, który rzuca się w oczy. Branżowe normy, np. wytyczne ITB, bardzo podkreślają właśnie profilowanie na świeżym narzucie, bo wtedy masa jest jeszcze podatna na modelowanie i nie ma ryzyka powstawania pęknięć czy nierówności. W praktyce, jak się narzuci zbyt dużo zaprawy od razu, to zanim dojdziemy do profilowania, część już może się związać – i klops, zaczyna się poprawianie, a efekt końcowy bywa marny. Stąd dobrym zwyczajem jest tynkować odcinkami, na bieżąco je profilować i kontrolować. Z mojego doświadczenia – lepiej poświęcić chwilę więcej na precyzyjne prowadzenie wykroju w obu kierunkach, niż potem walczyć ze szlifowaniem tynku albo poprawkami. No i wiadomo, wykrój przesuwany w obu kierunkach pozwala precyzyjnie wykończyć detale, uniknąć „schodków” i ubytków, co jest zgodne z wymaganiami estetycznymi dla tego typu detali. To takie trochę „rzeźbienie na mokro”, ale w tym tkwi cała sztuka tynkarza.