Kwalifikacja: BUD.24 - Prowadzenie prac renowatorskich elementów architektury

Temat doboru rusztowania do konkretnych warunków pracy wydaje się prosty, a jednak w praktyce pojawia się sporo wątpliwości. Wiele osób wybiera rusztowanie kozłowe lub stolikowe, myśląc, że wystarczą one przy pracach na wysokości kilku metrów, bo są szybkie do zmontowania i łatwo je przestawiać. Problem w tym, że takie rusztowania mają ograniczoną wysokość roboczą – najczęściej do około 2-3 metrów. Na 5 metrach już nie dają bezpiecznej przestrzeni roboczej i nie spełniają standardów BHP. Rusztowania teleskopowe z kolei kojarzą się z nowoczesnością i prostotą obsługi, ale w budownictwie są to raczej mobilne podesty, które – choć często widuje się przy robotach instalacyjnych czy montażowych – niestety nie zastąpią rusztowania przy pracach murarskich lub naprawczych na fasadach. Największy problem, moim zdaniem, leży w przeoczeniu kwestii stabilności i zabezpieczenia – rusztowania stojące na ziemi przy ścianach budynków mogą wymagać bardzo szerokich podstaw, co często jest niemożliwe na wąskich działkach czy w miejskiej zabudowie. W przypadku naprawy nadproża na wysokości aż 5 metrów, dostęp od poziomu terenu jest utrudniony, a rusztowania tradycyjne mogą być zbyt kłopotliwe lub wręcz niebezpieczne. Stąd właśnie branżowe standardy i najlepsze praktyki – na przykład te opisane w krajowych normach i przepisach BHP – jednoznacznie wskazują rusztowania podwieszane jako optymalne przy tego typu zadaniach. Pozwalają one na bezpieczną pracę nad oknem, bez budowania wielkich konstrukcji od ziemi. Typowym błędem jest myślenie, że każdy rodzaj rusztowania pasuje do każdej sytuacji – niestety, nie zawsze jest to prawdą. Kluczowe jest dobranie rozwiązania do warunków na budowie i specyfiki zadania.