Kwalifikacja: BUD.24 - Prowadzenie prac renowatorskich elementów architektury

Odrdzewianie stalowych powierzchni przed malowaniem to temat, który niby wydaje się prosty, a jednak pojawia się tu sporo nieporozumień. Często można usłyszeć o wykorzystaniu różnych domowych środków, takich jak octy, jednak w rzeczywistości mają one ograniczoną skuteczność i nie gwarantują prawidłowego przygotowania metalu do dalszych prac. Odrdzewiacze octowe, o ile działają, to raczej tylko na cienką warstwę nalotu i nie pozostawiają powłoki ochronnej, więc stal może szybko zardzewieć ponownie. Odrdzewiaczy węglowych w praktyce branżowej się nie stosuje – to raczej nieporozumienie, bo węgiel nie posiada właściwości chemicznych do wiązania rdzy czy pasywacji powierzchni. Pojawia się też czasem przekonanie, że różne kwasy organiczne, jak benzoesowy, mogą pomóc – w rzeczywistości nie są one zalecane w profesjonalnych systemach zabezpieczania antykorozyjnego stali. Główna pułapka polega na myśleniu, że każda substancja o odczynie kwasowym usunie rdzę i przygotuje stal do malowania, ale to nie działa w praktyce. Branżowe standardy (takie jak ISO 8504) oraz dokumentacje techniczne producentów farb wyraźnie podkreślają, że powierzchnia po oczyszczeniu powinna być nie tylko wolna od rdzy, ale i odpowiednio pasywowana – a to zapewniają tylko specjalistyczne odrdzewiacze, zwykle właśnie na bazie kwasu fosforowego. Tylko one tworzą cienką warstwę fosforanów, która zabezpiecza powierzchnię i poprawia przyczepność farby. Dlatego inne podejścia, nawet jeśli intuicyjne, po prostu się nie sprawdzają na dłuższą metę.