Kwalifikacja: BUD.24 - Prowadzenie prac renowatorskich elementów architektury

Zdarza się, że wybierając śrutowanie czy piaskowanie jako technikę usuwania powłok z tynku wapiennego, kierujemy się przekonaniem, że metody mechaniczne są po prostu szybsze i bardziej uniwersalne. W praktyce jednak są to rozwiązania zbyt agresywne dla delikatnych, starych podłoży wapiennych – prowadzą do powstawania rys, odprysków, a nawet ubytków w tynku. Piaskowanie szczególnie mocno narusza strukturę, przez co tynk może po prostu zacząć się sypać. Z kolei śrutowanie stosuje się głównie do powierzchni metalowych, a nie do tynków, więc ta technika w ogóle nie wpisuje się w dobre praktyki budowlane przy renowacji murów. Fluatowanie natomiast bywa często mylone z metodami czyszczenia, a w rzeczywistości polega na wzmacnianiu i neutralizacji podłoża wapiennego, szczególnie przed malowaniem farbami krzemianowymi – nie ma jednak nic wspólnego z usuwaniem starych powłok malarskich. Tę pomyłkę widzę często u osób, które nie miały okazji pracować z renowacją lub konserwacją zabytków i zakładają, że każda chemia na ścianie to środek czyszczący. Moim zdaniem dobór metody powinien zawsze wynikać z analizy stanu i typu tynku – na starych, wapiennych murach każda zbyt intensywna ingerencja kończy się pogorszeniem podłoża. Ługowanie natomiast bazuje na reakcji chemicznej, która rozpuszcza tylko powłokę malarską, nie naruszając struktury tynku, co jest zgodne z zaleceniami większości fachowych podręczników i procedur konserwatorskich. Z mojego doświadczenia wynika, że nieumiejętnie dobrana technika usuwania starych powłok to prosta droga do kosztownych napraw, dlatego zawsze warto kierować się wiedzą o materiałach i podejściem zalecanym przez branżę.