Kwalifikacja: BUD.24 - Prowadzenie prac renowatorskich elementów architektury
Kategorie: Materiały i preparaty Tynki i powłoki Przyczyny uszkodzeń
Tynki wykonywane z zaprawy z dodatkiem wapna hydratyzowanego wykazują odporność na rozwój na ich powierzchni grzybów i mikroorganizmów, czyli na korozję
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź „biologiczna” jest jak najbardziej trafiona, bo tynki z dodatkiem wapna hydratyzowanego faktycznie wykazują odporność na korozję biologiczną. Chodzi tu przede wszystkim o to, że wapno hydratyzowane działa alkalizująco, podnosząc pH zaprawy tynkarskiej. Dzięki temu środowisko staje się nieprzyjazne dla rozwoju grzybów, pleśni czy innych mikroorganizmów. W praktyce na budowie często można zobaczyć efekt — ściany otynkowane taką zaprawą dłużej zachowują czystość, nie pojawiają się na nich zielonkawe lub czarne naloty jak na starych tynkach cementowych albo gipsowych. Z moich obserwacji wynika, że to rozwiązanie jest szczególnie doceniane w miejscach o większej wilgotności, np. w piwnicach, pralniach, łazienkach czy na elewacjach północnych. W literaturze fachowej oraz w wytycznych ITB i normie PN-EN 998-1 zauważa się, że stosowanie wapna w zaprawach tynkarskich pozytywnie wpływa nie tylko na plastyczność, ale właśnie na odporność na biologiczne skażenia. Dodatkowo, takie tynki mają zdolność samooczyszczania się i mogą „oddychać”, co jeszcze bardziej ogranicza rozwój mikroorganizmów. Warto o tym pamiętać przy doborze technologii tynkowania w trudniejszych warunkach eksploatacyjnych.