Kwalifikacja: BUD.24 - Prowadzenie prac renowatorskich elementów architektury
Kategorie: Techniki renowacji Tynki i powłoki
W celu uniknięcia zgrubień powłoki powstających w miejscu łączenia malowanej powierzchni z częścią już pomalowaną, malowanie większych powierzchni powinno odbywać się według zasady
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Zasada „mokre na mokre” to absolutny fundament, jeśli chodzi o uzyskiwanie równych, estetycznych powłok malarskich na dużych powierzchniach. W praktyce polega to na tym, żeby kolejne pasy farby nakładać zanim poprzednia warstwa całkowicie wyschnie. Dzięki temu granice łączenia praktycznie zanikają, nie powstają nieestetyczne zgrubienia czy widoczne smugi. Powłoka staje się jednolita, zarówno pod kątem struktury, jak i połysku. Bardzo często stosuje się to przy malowaniu ścian, ale także przy lakierowaniu karoserii samochodowych czy przy malowaniu wielkich zbiorników przemysłowych – wszędzie tam, gdzie liczy się idealna gładkość i brak śladów po łączeniach. Z mojego doświadczenia wynika, że to podejście najlepiej sprawdza się przy farbach szybkoschnących, gdzie trzeba naprawdę pilnować tempa pracy. W branżowych normach, jak np. PN-EN 13300 dla farb do ścian i sufitów, wyraźnie podkreśla się znaczenie pracy „mokre na mokre”, właśnie po to, żeby uniknąć zgrubień i zachować ciągłość powłoki. Warto też pamiętać, że jeśli zostawimy fragment powierzchni do całkowitego wyschnięcia i później nałożymy na nią kolejną warstwę, to niemal zawsze pojawi się widoczny ślad po łączeniu. Ostatecznie, stosując tę zasadę, nie tylko robisz to zgodnie ze sztuką, ale też oszczędzasz czas i nerwy przy ewentualnych poprawkach.